Subskrybuj nas na Youtube
Skarga na czynności egzekucyjne przysługuje tylko przez tydzień od ich dokonania. Za szkody wyrządzone wskutek bezprawnego zajęcia należy się dłużnikowi rekompensata
Czy muszę wnieść do sądu opłatę od skargi
Komornik zabrał mi motocykl, bo nie zapłaciłem 200 zł mandatu. Motocykl jest wart wielokrotnie więcej niż dług. Chcę złożyć skargę do sądu. Czy będę musiał za to dodatkowo zapłacić?
TAK
Od skargi pobierana jest opłata 100 zł. Ma ona charakter stały i nie zależy od wartości egzekwowanej należności czy charakteru egzekwowanego przez komornika roszczenia. Opłaty należy dokonać w kasie sądu albo przelewem na jego rachunek bankowy. Skarga nieopłacona podlega odrzuceniu przez sąd.
Skarga na czynności komornika powinna odpowiadać wymaganiom pisma procesowego. To oznacza, że musi zawierać m.in.: oznaczenie sądu, do którego jest skierowana, imiona i nazwiska lub nazwy stron, oznaczenie rodzaju pisma (tj. skarga na czynność komornika), dowody na poparcie przytoczonych okoliczności i podpis. Pismo powinno dodatkowo określać zaskarżoną czynność lub czynność, której zaniechano. Skarga musi również zawierać wniosek o zmianę, uchylenie lub dokonanie czynności wraz z uzasadnieniem.
Podstawa prawna
Art. 25 ust. 1 pkt 1 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 1025 ze zm.).
Czy przysługuje mi odszkodowanie za błąd egzekutora
W czasie egzekucji, która powinna być prowadzona w stosunku do mojego sąsiada, komornik zarekwirował i sprzedał mój ciągnik rolniczy. Czy mogę wystąpić o odszkodowanie?
TAK
Osoba, która poniosła szkodę wskutek bezprawnych działań komornika, może ubiegać się o odszkodowanie. Komornik jest bowiem obowiązany do naprawienia szkody wyrządzonej przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu czynności.
Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Szczecinie, do zaistnienia odpowiedzialności odszkodowawczej komornika konieczne jest wykazanie ogólnych przesłanek odpowiedzialności deliktowej, tj. szkody, zdarzenia ją wywołującego (bez względu na winę sprawcy) i związku przyczynowego. Poszkodowany musi zatem wykazać, na czym szkoda polega, a – dla zachowania terminów do dochodzenia jej naprawienia – kiedy powstała i kto jest za nią odpowiedzialny (por. wyrok z 20 listopada 2014 r., sygn. akt I ACa 467/14). Co ważne, solidarną odpowiedzialność wraz z komornikiem ponosi Skarb Państwa. Odszkodowania należy dochodzić w postępowaniu przed sądem cywilnym.
Podstawa prawna
Art. 23 ust. 1 i 3 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz.U. z 2015 r. poz. 790).
Czy zachowałem termin wniesienia skargi
Komornik obciążył mnie zbyt wysokimi kosztami postępowania. Złożyłem na niego skargę do sądu. Okazało się, że w niewłaściwej miejscowości. Czy skarga została wniesiona skutecznie?
TAK
W uchwale z 5 listopada 2014 r. Sąd Najwyższy wskazał, że skarga na czynność komornika wniesiona do sądu niewłaściwego miejscowo podlega przekazaniu sądowi właściwemu. Jeżeli została ona wniesiona do takiego sądu przed upływem przepisanego terminu, uznaje się, że został on zachowany (sygn. akt III CZP 73/14). Warto wiedzieć, że skarga na czynność komornika powinna zostać złożona we właściwej formie, w odpowiednim czasie i we właściwym miejscu. Skargę należy złożyć do sądu rejonowego, przy czym sądem właściwym do jej rozpoznania jest sąd, przy którym działa komornik. Jeżeli zaś do prowadzenia egzekucji został wybrany komornik poza właściwością ogólną, skargę rozpoznaje sąd, który byłby właściwy według ogólnych zasad.
Skargę na czynności komornika należy wnieść w terminie tygodniowym od dnia ich wykonania. Termin ten wiąże dłużnika, wierzyciela lub inną osobę, której prawo zostało przez czynność komornika naruszone bądź zagrożone, tylko gdy była obecna przy czynności lub została prawidłowo zawiadomiona o jej terminie. W innych przypadkach czas na wniesienie skargi biegnie od dnia zawiadomienia o dokonaniu czynności. Jeżeli komornik nie wysłał takiego zawiadomienia, początkiem terminu jest dzień, w którym skarżący dowiedział się o dokonanej czynności. Z kolei skargę na zaniechanie wnosi się w terminie tygodniowym od dnia, w którym powinna ona być dokonana.
Podstawa prawna
Art. 767 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2014 r. poz. 101 ze. zm).
Czy mogę złożyć skargę na komornika
W trakcie czynności egzekucyjnych komornik zajął w mojej firmie elektronarzędzia należące do moich pracowników. Informowałem go o tym, jednak mnie nie posłuchał i do dzisiaj nie chce zwrócić tych rzeczy. Czy można napisać na niego skargę?
TAK
Jeżeli czynności komornika naruszają prawo, można bronić się przed ich skutkami poprzez złożenie skargi do sądu. Skarga przysługuje zarówno na czynności, które komornik wykonał (np. na zajęcie ruchomości, odebranie zajętej rzeczy), jak i na dopuszczone się przez niego zaniechania. Mogą one polegać na niedokonaniu czynności, do których był zobowiązany (np. niewydanie postanowienia o umorzeniu egzekucji).
Skargę na czynności komornika może wnieść nie tylko dłużnik, ale także wierzyciel, na wniosek którego toczy się egzekucja. Takie uprawnienie przysługuje również osobom, których prawa zostały naruszone bądź zagrożone. W ten sposób można bronić się przede wszystkim, gdy komornik omyłkowo prowadzi egzekucję przeciwko osobie niebędącej dłużnikiem i nie chce umorzyć postępowania.
Należy pamiętać, że na niektóre czynności komornika nie można wnieść skargi. Dzieje się tak, gdy są one zaskarżalne na podstawie innego środka prawnego (np. zarzuty od planu podziału sumy egzekucyjnej). Uprawnienie do wniesienia skargi mogą wyłączać również przepisy ustawy. Artykuł 870 par. 1 zd. 3 k.p.c. stanowi chociażby, że nie ma skargi na udzielenie przybicia podczas licytacji rzeczy ulegających szybkiemu zepsuciu.
Podstawa prawna
Art. 767 par. 1 i 2 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2014 r. poz. 101 ze zm.).
Czy uda mi się powstrzymać komornika
Komornik chce sprzedać mój samochód. Czy wniesienie skargi do sądu spowoduje odwołanie licytacji?
NIE
Wniesienie skargi nie wstrzymuje automatycznie postępowania egzekucyjnego ani wykonania zaskarżonej czynności. Odmienną decyzję może jednak podjąć sąd, który ma prawo zawiesić postępowanie lub wstrzymać dokonanie konkretnej czynności. Postępowanie sądu jest więc uzależnione od okoliczności sprawy. Za podjęciem takiej decyzji może przemawiać prawdopodobieństwo powstania szkody na skutek bezpodstawnych działań organu prowadzącego egzekucję.
Zgodnie z procedurą po wpłynięciu skargi do sądu jej odpis jest przesyłany komornikowi. Wtedy ma on trzy dni na sporządzenie pisemnego uzasadnienia dokonania zaskarżonej czynności lub przyczyn jej zaniechania. Następnie przekazuje je wraz z aktami sprawy do sądu. Komornik może też w całości uwzględnić skargę. Wówczas ma obowiązek zawiadomić o tym sąd i skarżącego oraz zainteresowanych, których uwzględnienie skargi dotyczy.
Sąd musi rozpoznać skargę w ciągu tygodnia liczonego od daty jej wpływu lub uzupełnienia jej braków formalnych. Skargi wniesione po terminie, nieopłacone, których wniesienie jest niedopuszczalne albo których braków formalnych nie uzupełniono w terminie, podlegają odrzuceniu.
Podstawa prawna
Art. 7672 i 3 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2014 r. poz. 101 ze zm.).
Czy można zająć moją lokatę bankową
Nie spłacałam kredytu i toczy się teraz przeciwko mnie postępowanie komornicze. Odłożyłam na lokacie tysiąc złotych na czarną godzinę. Czy komornik odbierze mi te pieniądze?
NIE
Wszczęcie egzekucji nie uprawnia komornika do odebrania dłużnikowi całego majątku, a w szczególności rzeczy pozwalających mu na zaspokojenie podstawowych potrzeb. Zgodnie z obowiązującą procedurą nie ma on prawa zająć przedmiotów urządzenia domowego, pościeli, bielizny i ubrania codziennego, miesięcznych zapasów żywności i opału, narzędzi niezbędnych do osobistej pracy zarobkowej, a także innych przedmiotów wymienionych w art. 829 i innych przepisach k.p.c. To jednak nie wszystko, bo rozwiązania gwarantujące dłużnikowi minimum egzystencjalne zapewnia także prawo bankowe. Przewiduje ono, że środki pieniężne znajdujące się na rachunkach typu oszczędnościowego są wolne od zajęcia do wysokości trzymiesięcznego przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw (bez wypłat nagród z zysku). W maju 2015 r. wynagrodzenie to wynosiło 4 tys. zł. Tego rodzaju uprzywilejowanie dotyczy wyłącznie środków zgromadzonych na rachunkach oszczędnościowych, oszczędnościowo-rozliczeniowych oraz terminowych lokatach oszczędnościowych przez osoby fizyczne.
Podstawa prawna
Art. 829 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2014 r. poz. 101 ze zm.).
Art. 54 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz.U. z 2015 r. poz. 128).
Czy mogę ukryć majątek przed zajęciem
Przegrałam sprawę o zapłatę wytoczoną przez mojego byłego wspólnika. Nie zgadzam się z wyrokiem i nie zamierzam zapłacić mu ani złotówki. Na pewno będzie chciał uzyskać pieniądze przez komornika. Czy mogę jeszcze przed wszczęciem egzekucji darować nieruchomości córce?
NIE
Takie zachowanie może zostać uznane za przestępstwo. Dłużnik, który w celu uniemożliwienia wykonania orzeczenia sądu udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela, może podlegać odpowiedzialności karnej z art. 300 par. 2 k.k. Przestępcze zachowanie może polegać na usuwaniu, ukrywaniu, zbywaniu, darowaniu innej osobie albo też niszczeniu składników majątku, które są już zajęte przez organ egzekucyjny bądź też istnieje duże prawdopodobieństwo, że zostaną one zajęte w najbliższej przyszłości. Karalne zachowanie może polegać również na rzeczywistym lub pozornym obciążaniu (np. oddanie w zastaw, obciążanie hipoteką) albo uszkadzaniu swojego dobytku po to, by komornik nie był zainteresowany ich zajęciem. Przykładem przestępstwa z art. 300 par. 2 k.k. mogą być sprzedaż samochodu czy darowanie nieruchomości członkom rodziny. Fakt, że dłużnikowi grozi postępowanie egzekucyjne, nie oznacza, że w każdym przypadku ma on zakaz rozporządzania składnikami swojego majątku. Nie obowiązuje on, jeżeli mimo zbycia swoich rzeczy dłużnik posiada w dalszym ciągu dobytek, z którego będzie mógł w pełni zaspokoić wierzyciela.
Podstawa prawna
Art. 300 par. 2 ustawy z 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. z 1997 r. nr 88, poz. 553 ze zm.).