Subskrybuj nas na Youtube
Pani Halina przygotowuje pozew przeciwko byłemu mężowi o podwyższenie alimentów dla siebie i dzieci. Aby udowodnić, że wszystkie jej przychody łącznie z kwotą alimentów nie wystarczają na utrzymanie rodziny, chce powołać świadków. Najwięcej do powiedzenia w sprawie ma najbliższa sąsiadka, która jest niepełnosprawna i wkrótce ma się przeprowadzić do domu opieki. – W pozwie podam jej dotychczasowy adres, bo nowego jeszcze nie znam. Czy powinnam później go uaktualnić – pyta pani Halina.
Tak, ponieważ na podany sądowi adres zostanie skierowane do świadka wezwanie na rozprawę, na której złoży zeznania. Zamiast adresu mieszkania może to być adres zakładu pracy świadka bądź domu opieki, w którym świadek przebywa, tak aby wezwanie mogło być skutecznie doręczone. Jeżeli pani Halina tego nie zrobi, sąd ma prawo domagać się od niej uściślenia adresu. Ani sąd, ani doręczyciel nie rozpoczną poszukiwania miejsca aktualnego pobytu świadka. Doręczyciel nie ma obowiązku poszukiwać miejsca pracy adresata, jeśli nie zostało ono podane w adresie wskazanym przez sąd (postanowienie SN z 27 stycznia 1998 r., sygn. akt III CKN 620/97). Wskazując świadków, nasza czytelniczka powinna też dokładnie oznaczyć fakty, które mają w swoich zeznaniach potwierdzić.
Zgodnie z tym, co pisze pani Halina, sąsiadka jest niepełnosprawna, ale nie wiemy, na czym jej ułomność polega. A jest to istotne, bo np. świadkami nie mogą być osoby niezdolne do spostrzegania lub komunikowania swoich spostrzeżeń, czyli m.in. o bardzo słabym wzroku, głuchocie lub z przypadłościami natury psychicznej (np. z obniżoną percepcją). Świadek niepełnosprawny może zostać przesłuchany w tym miejscu, w którym przebywa, np. w swoim mieszkaniu, szpitalu lub w domu opieki, jeśli ze względu na stan zdrowia nie może go opuścić. Choroba musi więc być obłożna, a kalectwo długotrwałe. Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z 7 grudnia 2006 r. (sygn. akt II AKa344/06) stwierdził, że stan zdrowia uniemożliwiający stawiennictwo na rozprawie powinien zostać przez tę osobę wykazany, np. udokumentowany zaświadczeniem lekarskim.
Podstawa prawna
Art. 258–259, art. 262–263 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 101 ze zm.).