TEZA: Roszczenia o zakazanie niedozwolonych działań i o złożenie stosownego oświadczenia przewidziane w art. 18 ust. 1 i ust. 3 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji są roszczeniami majątkowymi.
Sygn. akt IV CSK 593/14
POSTANOWIENIE SĄDU NAJWYŻSZEGO
z 9 września 2015 r.
STAN FAKTYCZNY
Dwie spółki R. sp. z o.o. i V. sp. z o.o. wniosły o nakazanie przedsiębiorcy T.G. zaniechania działań stanowiących czyny nieuczciwej konkurencji oraz o naruszenie praw do znaków towarowych, a także opublikowania odpowiedniego oświadczenia na stronie internetowej oraz w dzienniku P. Wartość przedmiotu sporu określono na 50 tys. zł łącznie, nie wyodrębniając przy tym wartości poszczególnych roszczeń. Prawidłowość tego oznaczenia nie była weryfikowana przez sąd, a pozwany nie zgłosił w tym zakresie zarzutu. Tak samo oznaczono wartość przedmiotu zaskarżenia w apelacji od wyroku sądu okręgowego, w którym powództwo zostało oddalone. Uwzględniając częściowo apelację, sąd apelacyjny nakazał pozwanemu opublikowanie oświadczenia w dzienniku P., a następnie wyrok ten uzupełnił i dodał tekst oświadczenia mającego podlegać publikacji.
Pozwany zaskarżył oba wyroki skargą kasacyjną. Przywołał odrębne do każdego z wyroków podstawy skarg. Złożył wspólny wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania, a także o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi okręgowemu. Wartość przedmiotu zaskarżenia oznaczył na kwotę 50 tys. zł.
Rewolucja w obowiązkach informacyjnych spółek publicznych musi poczekać

Zobacz również
UZASADNIENIE
Sąd Najwyższy odrzucił skargę kasacyjną. Zauważył, że wskazana przez powoda wartość przedmiotu sporu, która nie została sprawdzona przez sąd I instancji (art. 25 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 101; dalej: k.p.c.), pozostaje aktualna w postępowaniu apelacyjnym (art. 368 par. 2 k.p.c.) i kasacyjnym (art. 368 par. 2 w związku z art. 3984 par. 3 i art. 39821 k.p.c.). W niniejszej sprawie nie doszło do żadnych przekształceń przedmiotowych powództwa mogących mieć wpływ na wartość przedmiotu sporu. O tym, czy powód dochodzi kilku roszczeń, decyduje ich przedmiotowa kumulacja. W takiej sytuacji zlicza się wartość roszczeń (art. 21 k.p.c.).
Zdaniem SN w rozpoznawanej sprawie występowała kumulacja, gdyż powodowie dochodzili roszczenia o zaniechanie niedozwolonych działań oraz roszczenia o złożenie oświadczeń. SN wskazał, że ze względu na majątkowy charakter roszczeń należało odrębnie oznaczyć wartość każdego z nich i w wyniku zsumowania wskazać wartość przedmiotu sporu. Dodał, że nieprawidłowość w oznaczeniu tej wartości nie podlega weryfikacji na obecnym etapie postępowania. Wartość przedmiotu sporu została ustabilizowana na poziomie 50 tys. zł, a kwota ta jest wynikiem zsumowania poszczególnych roszczeń. Skoro przedmiotem zaskarżenia jest tylko jedno z roszczeń, to płynie stąd wniosek, że jego wartość jest niższa niż 50 tys. zł. W ocenie SN jest to wystarczające do oceny dopuszczalności skargi kasacyjnej stosownie do art. 3982 par. 1 k.p.c., zgodnie z którym nie jest dopuszczalna skarga kasacyjna w sprawach o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż 50 tys. zł.
Sąd jednocześnie przypomniał, że zastosowanie kwotowego kryterium dopuszczalności skargi zależy od tego, czy sprawa jest sprawą o prawa majątkowe. Jak zauważył, w orzecznictwie przyjmuje się, że roszczenia o zakazanie niedozwolonych działań i o złożenie stosownego oświadczenia przewidziane w art. 18 ust. 1 i ust. 3 ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (t.j. Dz.U. z 2003 r. nr 153, poz. 1503; dalej: u.z.n.k.) są roszczeniami majątkowymi. SN wskazał, że w rozpoznawanej sprawie przedmiot żądanej ochrony, podstawa orzeczenia i treść oświadczenia wyraźnie świadczą o majątkowym charakterze roszczeń, co przesądza o zastosowaniu przewidzianego w art. 3982 par. 1 k.p.c. kryterium dopuszczalności skargi kasacyjnej w postaci wartości przedmiotu zaskarżenia nie niższej niż 50 tys. zł. Wartość przedmiotu zaskarżenia w skardze pozwanego jest więc niższa niż 50 tys. zł, co uzasadnia jej odrzucenie jako niedopuszczalnej.