Urząd stanu cywilnego nie może odmówić wpisania do aktu urodzenia drugiego imienia. Tak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Lidia W. zwróciła się do kierownika USC o uzupełnienie treści aktów urodzenia czterech osób (urodzonych w okresie od 1947 r. do 1955 r.) poprzez wpisanie drugiego imienia ich matki. Uzasadniała, że obecnie przed sądem toczy się postępowanie o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłej. W jej akcie urodzenia wskazano dwa imiona, natomiast w aktach urodzenia jej czterech synów jako imię matki wpisano jedno. Sąd prowadzący postępowanie spadkowe wezwał Lidię W. do uzupełnienia aktów urodzenia synów zmarłej z wpisanymi prawidłowo imionami spadkodawczyni.
Kierownik USC jednak odmówił wydania poprawionych dokumentów. Wskazał, że w czasie, w którym akty były sporządzane, obowiązywały zasady rejestracji określone dekretem. Zgodnie z nim należało wymienić z możliwie największą dokładnością m.in. imię każdego z rodziców. W ocenie USC katalog danych, które musiały się znaleźć w dokumencie w okresie obowiązywania dekretu, miał charakter zamknięty i nie zawierał wskazania dotyczącego wpisania więcej niż jednego imienia.
Dziedziczenie spadków ponad granicami
Dziedziczenie spadków ponad granicami

Zobacz również
Z tym jednak nie zgodził się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim. W jego ocenie wyrażenie „imię” należy odczytywać w ten sposób, że jeżeli danej osobie nadano dwa imiona, to w akcie urodzenia jej dzieci należało wpisać oba. – Nie ulega bowiem wątpliwości, że użycie przez prawodawcę liczby pojedynczej zamiast mnogiej nie może być traktowane jako zamierzone i racjonalne. Jest to raczej niedopatrzenie czy też błąd redakcyjny – wskazał WSA w uzasadnieniu wyroku.
Będą ułatwienia dla spadkobierców dot. kont osób zmarłych

Zobacz również
Orzeczenie sądu pierwszej instancji podtrzymał NSA.
– Dekret wskazuje niezbędne minimum, czyli wpisanie przynajmniej jednego imienia. Nie zawiera zakazu, że drugie imię nie może być podane. Mogło być ono zatem również wpisane, ponieważ dekret zobowiązuje do sporządzenia aktu „z możliwie największą dokładnością” – uważa Zofia Flasińska, sędzia NSA.
ORZECZNICTWO
Wyrok z 3 września 2015 r., sygn. akt II OSK 90/14.