Najwyraźniej pani Krystyna stała się ofiarą stalkingu. Ten angielski termin oznacza obsesyjną, niepożądaną uwagę, jaką jedna osoba bądź grupa poświęca drugiej, co w praktyce oznacza właśnie jej nieustanną obserwację, śledzenie, prześladowanie. Prześladowca to stalker, który zwykle coraz bardziej osacza swoją ofiarę, nierzadko przechodząc od zwykłych, na początku niewinnych obserwacji do coraz zuchwalszych, a nawet niebezpiecznych dla niej czynów (włamań, napaści, okaleczeń, nawet zabójstwa).
Od czterech lat w naszym prawie karnym stalking, określany jako uporczywe nękanie innej osoby, w wyniku którego czuje się ona zagrożona lub naruszona zostaje jej prywatność, jest uznawany za przestępstwo. Stalkerowi grozi do trzech lat więzienia, a gdyby jego ofiara w wyniku nękania popełniła samobójstwo, może zostać pozbawiony wolności od roku do 10 lat. Również wdarcie się do mieszkania ofiary jest karalne – od grzywny do roku więzienia.
Za zachowanie owadów odpowiada ich właściciel
Za zachowanie owadów odpowiada ich właściciel

Zobacz również
Ściganie przestępstwa następuje na wniosek pokrzywdzonego. Dlatego pierwszą rzeczą, jaką pani Krystyna bezwzględnie powinna zrobić, jest zgłoszenie sprawy na policję. Naturalnie musi dysponować nazwiskiem i adresem prześladowcy. Interwencja policji wprawdzie raczej nie powstrzyma stalkera, a jeśli to na krótko, ale będzie to dowód w sprawie. Nasza czytelniczka powinna zebrać w jak najszybszym czasie jak najwięcej dowodów i świadków na to, że jest nękana. Jednocześnie – jeśli jest to jej sąsiad – kwestię może poruszyć na zebraniu wspólnoty bądź spółdzielni, zgłosić do administracji. Potem udać się do prawnika.
Podstawa prawna
Art. 190 a par. 1, art. 3–4, art. 193 ustawy z 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. nr 88, poz. 553 ze zm.).