Jestem z żoną w separacji. Czy jeśli kupię mieszkanie, będzie ono tylko moją własnością? – zastanawia się pan Andrzej.

Separacja powoduje zawieszenie małżeństwa, zaś rozwód jego koniec, ale w sferze stosunków majątkowych prowadzi niemal do takich samych skutków jak rozwód. Po orzeczeniu rozwodu dochodzi do ustania wspólności majątkowej, z chwilą orzeczenia separacji przez sąd między małżonkami powstaje przymusowa rozdzielność majątkowa.
Zatem od tej chwili wszystko, czego dorobi się każdy z nich, stanowi jego majątek osobisty. Mieszkanie kupione przez pana Andrzeja po orzeczeniu separacji będzie więc jego wyłączną własnością. Dlatego przy sporządzaniu aktu sprzedaży notariusz będzie wymagał przedstawienia odpisu wyroku orzekającego separację i zapyta, czy nie została zniesiona. Okoliczności te znajdą odzwierciedlenie w treści aktu notarialnego.
Żaden z małżonków nie odpowiada również za długi drugiego zaciągnięte po orzeczeniu separacji, natomiast majątek sprzed separacji jest wspólny, ale może zostać podzielony między nich w drodze umowy lub sądownie. Sąd dokona jednak podziału w wyroku orzekającym separację tylko wtedy, gdy jego przeprowadzenie nie spowoduje nadmiernej zwłoki. Jeżeli odmówi, każdy z małżonków może wnieść wniosek o podział majątku wspólnego do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce jego położenia.
Od kogo można domagać się alimentów?
Od kogo można domagać się alimentów?

Zobacz również
Jeśli na zgodne żądanie małżonków sąd orzeknie o zniesieniu separacji, ustaną jej skutki, a więc powróci ustawowa wspólność majątkowa. Jednak na zgodny wniosek sąd może orzec o utrzymaniu między nimi rozdzielności majątkowej.
Warto też pamiętać o innych skutkach separacji. Żaden z małżonków nie może zawrzeć nowego małżeństwa ani wrócić do swojego nazwiska. Po orzeczeniu separacji małżonkowie nie dziedziczą po sobie z ustawy. Spadek w całości przypada dzieciom, a gdy ich nie ma – dalszym krewnym. Małżonkowie pozostający w separacji mają też obowiązek wzajemnej pomocy, jeżeli wymagają tego względy słuszności.
Podstawa prawna
Art. 54 par. 1, art. 611–616 ustawy z 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 788).
Art. 9351 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121).