Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Brak chociażby jednego z wymaganych zapisów powoduje, że dany tytuł nie może stanowić podstawy egzekucji. W komentarzu wskazano też, jakich błędów należy się wystrzegać przy jego wypełnianiu. Niespełnienie wymogów określonych w ustawie egzekucyjnej może podnieść sam zobowiązany, stosując środek zaskarżenia, jakim jest zarzut w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej. Może to również skutkować umorzeniem postępowania egzekucyjnego z urzędu. Organ egzekucyjny jest bowiem z urzędu zmuszony badać, czy tytuł zawiera wszystkie wymagane treści, a w przypadku ich niespełnienia nie przystępuje do egzekucji, zwracając tytuł wierzycielowi. Zwrot ten następuje w formie postanowienia, na które wierzycielowi przysługuje zażalenie. Gdy egzekucja ma być prowadzona zarówno z majątku wspólnego zobowiązanego i jego małżonka, jak i z ich majątków osobistych, tytuł wykonawczy wystawia się na oboje małżonków. W praktyce to rozwiązanie powoduje wątpliwości. Dotyczą one możliwości wystawienia tytułu na małżonka zobowiązanego w razie gdy egzekucja jest wprawdzie prowadzona, ale tylko z majątku wspólnego. Z orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, że w tej sytuacji również istnieje podstawa do wystawienia tytułu wykonawczego na oboje małżonków.
D rugi ważny przepis omówiony w komentarzu dotyczy obowiązku badania z urzędu przez organ egzekucyjny dopuszczalności egzekucji administracyjnej. Weryfikacja ta sprowadza się w istocie do skontrolowania pod względem formalnym tytułu wykonawczego oraz prawidłowości doręczenia upomnienia. Dopuszczalność egzekucji oznacza brak przeszkód do prowadzenia postępowania egzekucyjnego. W ramach tych czynności organ egzekucyjny nie może sprawdzać zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym. Jeśli ustali on niedopuszczalność egzekucji, to nie przystępuje do niej. Musi także zwrócić wierzycielowi tytuł wykonawczy. Następuje to w formie postanowienia, na które temu ostatniemu przysługuje zażalenie.
Trzecia istotna regulacja dotyczy podstaw zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej. Jest to charakterystyczny dla administracyjnego postępowania środek prawny. Przysługuje on zobowiązanemu. Ze względu na jego kluczowe znaczenie porównywany jest do odwołania. Zarzuty są środkiem pozwalającym na zakwestionowanie zarówno podstaw prowadzenia egzekucji, jak i prawidłowości poszczególnych czynności organu egzekucyjnego. Potwierdzenie zarzutu sformułowanego przez zobowiązanego (z wyjątkiem dotyczącego zastosowania zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego) powoduje umorzenie postępowania egzekucyjnego. Ten środek prawny może być wnoszony w terminie siedmiu dni od doręczenia tytułu wykonawczego. Termin ten jest procesowym terminem zawitym. Oznacza to, że po jego upływie podniesione zarzuty nie mogą wywołać pożądanego efektu (są bezskuteczne), o czym orzeka się w formie niezaskarżalnego postanowienia. Ponadto po upływie wskazanego terminu nie ma również możliwości uzupełnienia zarzutów, które w istocie prowadziłoby do podania nowych ich podstaw z naruszeniem siedmiodniowego terminu.
Całość komentarza do Ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (cz. 6)
Kolejna część komentarza ukaże się 24 maja.
TYDZIEŃ Z KOMENTARZAMI – baza publikacji
Dotychczas w tygodniku Samorząd i Administracja komentowaliśmy ustawy:
● z 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych
● z 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej
● z 22 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych
● z 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach
● z 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy
● z 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej
● z 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz.U. poz. 195), chodzi o program 500+
● z 10 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy o działalności leczniczej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r. poz. 960).
Poprzednie części komentarza do ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji ukazały się:
cz. 1 – 23 listopada 2016 r. (nr 226)
cz. 2 – 21 grudnia 2016 r. (nr 246)
cz. 3 – 18 stycznia 2017 r. (nr 12)
cz. 4 – 15 lutego 2017 r. (nr 32)
cz. 5 – 22 marca 2017 r. (nr 57)
Przeoczyłeś tygodnik? Znajdziesz go w wydaniach DGP na www.edgp.gazetaprawna.pl
Wykaz skrótów
k.c. – ustawa z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459)
konstytucja – ustawa z 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej (Dz.U. nr 78, poz. 483 ze zm.)
k.p.a. – ustawa z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 23 ze zm.)
k.p.c. – ustawa z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1822 ze zm.)
k.s.h. – ustawa z 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1578 ze zm.)
r.w.t.w. – rozporządzenie ministra finansów z 8 sierpnia 2016 r. w sprawie wzorów tytułów wykonawczych stosowanych w egzekucji administracyjnej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1305)
u.k.r.s. – ustawa z 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 700).
u.o.p. – ustawa z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201)
u.p.b. – ustawa z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 290 ze zm.)
u.p.e.a. – ustawa z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 599 ze zm.)
u.w.p. – ustawa z 11 października 2013 r. o wzajemnej pomocy przy dochodzeniu podatków, należności celnych i innych należności pieniężnych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1289 ze zm.)
