Wysokość kosztów egzekucji z emerytury lub renty określana jest w postanowieniu kończącym egzekucję – uznał Sąd Najwyższy.
Sprawa trafiła na ścieżkę sądową po tym, jak jeden z dłużników, spółka F., zakwestionował to, w jaki sposób komornik dokonał podziału sumy uzyskanej po przeprowadzeniu egzekucji z emerytury dłużnika. Wierzytelność spółki została bowiem określona jako należność wierzyciela, który prowadził egzekucję. A zgodnie z art. 105 par. 1 kodeksu postępowania cywilnego tego typu wierzytelności są zaspokajane w trakcie egzekucji jako przedostatnie. Spółka F. próbowała więc dowieść, że należna jej kwota powinna zostać zakwalifikowana jako koszty egzekucyjne, które są regulowane w pierwszej kolejności. W trakcie egzekucji dochodziła bowiem zasądzonych na swoją rzecz kosztów adwokackich.
Zarzuty spółki oddalił Sąd Rejonowy w L., ale spółka złożyła od tego orzeczenia zażalenie.
Przy jego rozpatrywaniu Sąd Okręgowy w L. powziął poważne wątpliwości prawne i postanowił o nie zapytać Sąd Najwyższy. Dotyczyły one tego, w jaki sposób i na jakiej podstawie komornik ma ustalić – przy sporządzaniu planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji – kwotę kosztów egzekucyjnych.
SN w odpowiedzi wydał uchwałę. Wskazał w niej, że komornik sądowy, dzieląc sumę uzyskaną z egzekucji ze świadczeń emerytalno-rentowych, uwzględnia poniesione przez wierzyciela koszty celowej egzekucji. Ostateczną wysokość takich kosztów ustala postanowieniem wydanym po zakończeniu postępowania egzekucyjnego.
– Nie jest więc konieczne wydawanie odrębnego postanowienia w przedmiocie kosztów – powiedział sędzia SN Władysław Pawlak.
W uzasadnieniu SN wskazał, że zgodnie z k.p.c. dłużnik zwraca wierzycielowi koszty niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji, które ściąga się wraz z egzekwowanym roszczeniem.
ORZECZNICTWO
Uchwała Sądu Najwyższego z 13 stycznia 2017 r. sygn. akt III CZP 88/16
