Subskrybuj nas na Youtube
Jestem właścicielem sklepu. Sanepid zobowiązał mnie do wyposażenia zakładu w „odpowiednią liczbę punktów wodnych z bieżącą ciepłą i zimną wodą”. Nie sprecyzował jednak w decyzji szczegółów. Dlatego nie wiem, jaką liczbę umywalek można uznać za odpowiednią. Czy decyzja ta jest prawidłowa?
Nie, wydaje się, że w opisywanym przypadku decyzja nie jest prawidłowa. Obowiązki nakładane na stronę w tego typu decyzji muszą się charakteryzować jasnością, czytelnością i precyzyjnością sformułowania. Nie mogą budzić wątpliwości kontrolowanego.
Państwowa Inspekcja Sanitarna nie sprecyzowała wymagań wynikających z przepisów prawnych. Zgodnie z art. 59 ust. 1 ustawy z 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia podmioty działające na rynku spożywczym są zobowiązane przestrzegać w zakładach wymagań higienicznych określonych w rozporządzeniu (WE) nr 852/04 Parlamentu Europejskiego i Rady z 29 kwietnia 2004 r. Akt ten ustanawia ogólne zasady dla przedsiębiorstw sektora spożywczego w zakresie higieny środków spożywczych.
W rozdziale I załącznika II zawarto ogólne wymagania dotyczące pomieszczeń żywnościowych innych niż wymienione w rozdziale III. Zgodnie z ust. 4 w pomieszczeniach tych musi być dostępna odpowiednia liczba umywalek właściwie usytuowanych i przeznaczonych do mycia rąk. Umywalki te muszą mieć ciepłą i zimną bieżącą wodę, muszą być zaopatrzone w środki do mycia rąk i do higienicznego ich suszenia. W razie potrzeby należy stworzyć takie warunki, aby stanowiska do mycia żywności były oddzielone od umywalek.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 22 stycznia 2009 r. (sygn. akt II OSK 1923/07) stwierdził, że jeżeli treść regulacji stanowiących podstawę wydania decyzji nakładającej obowiązki w zakresie wymagań sanitarno-higienicznych, określając zasady, jakie powinny być zachowane w przypadku sprzedaży środków spożywczych, operuje pojęciami nieostrymi, takimi jak „odpowiednio”, „w miarę potrzeby” – to konkretyzacja zasad zawartych w ustawie z 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia oraz w rozporządzeniu (WE) nr 852/04 Parlamentu Europejskiego i Rady z 29 kwietnia 2004 r. musi mieć postać jednoznacznego, precyzyjnego wskazania obowiązków, których dopełnienie ma zrealizować wymagania wynikające z tych aktów.
NSA podkreślił, że dla sposobu konkretyzacji pojęć użytych w rozporządzeniu istotne znaczenie ma np. miejsce zbytu produktu spożywczego, jego przedmiot, wielkość pomieszczeń sprzedaży. To doprecyzowanie jest uzależnione z kolei od indywidualnej (konkretnej) sytuacji. Na tę kwestię zwrócił uwagę unijny ustawodawca, który m.in. w art. 2 ust. 3 rozporządzenia stwierdził, że wyrażenia niedookreślone powinny być tak rozumiane, by został osiągnięty cel rozporządzenia.
Podstawa prawna
Art. 59 ust. 1 ustawy z 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 594 ze zm.).
Ust. 4 rozdziału I załącznika II rozporządzenia (WE) nr 852/04 Parlamentu Europejskiego i Rady z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz.Urz. UE z 2004 r. L 139, s. 1 ze zm.).
