Uwagi sędziego kierowane do strony wynikają zazwyczaj z konieczności zaprowadzenia porządku i spokoju w czasie rozprawy i nie świadczą o jego złym nastawieniu.

Sprawa dotyczyła D.S., która złożyła wniosek o wyłączenie sędziego J.B. od orzekania. Argumentowała, że w sprawie przeciwko M. H. toczącej się w krakowskim sądzie okręgowym sędzia J.B. – pełniący wówczas funkcję wiceprezesa sądu- negatywnie odnosił się do powódki przez całą rozprawę.

Pozwany wniósł o oddalenie wniosku. Złożył także oświadczenie, w którym napisał, że nie przypomina sobie żadnych szczegółów związanych z przedmiotową sprawą, a w szczególności, aby był „źle nastawiony” do stron postępowania. Zaznaczył, że w każdej sprawie jest bezstronny.

Sąd Apelacyjny w Krakowie uznał, że nie ma podstaw prawnych do uwzględnienia wniosku powódki.

Na wstępie przypomniał, że zgodnie z art. 49 k.p.c. sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie.

Strona powinna jednak wskazać konkretne okoliczności świadczące o braku bezstronności sędziego. W niniejszej sprawie powódka nie podała jednak jakie zachowania czy wypowiedzi sędziego miałyby świadczyć o jego „złym nastawieniu”.

„Uwagi każdego sędziego kierowane do strony, dyktowane są zazwyczaj koniecznością zaprowadzenia porządku i spokoju w czasie rozprawy. A dodatkowe pytania czy uwagi wynikają z chęci wyjaśnienia wszystkich okoliczności” – napisał w uzasadnieniu SA w Krakowie.

Dodał, że „sędziowie rozumieją emocje stron i mając z tym stale do czynienia są wyrozumiali i rzadko stosują nawet dopuszczalne konsekwencje procesowe.”

Podkreślił przy tym, że „złe nastawienie do strony” nie mieści się w standardach pracy sędziów i zasadach etyki, bez których wykonywanie tego zawodu w ogóle nie byłoby możliwe.

W niniejszej sprawie powódka nie udowodniła jednak swojego twierdzenia, dlatego wniosek nie został przez sąd uwzględniony.

Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie ( sygn. I ACa 445/14 )

PS