Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Jestem obywatelem Ukrainy. Znam bardzo dobrze język polski i ze względu na sytuację w moim kraju postanowiłem się przenieść do Polski, w której mieszka moja dalsza rodzina. Na Ukrainie pracowałem w urzędzie państwowym od ponad 20 lat. Czy w Polsce urzędy rekrutują pracowników spośród cudzoziemców – pyta czytelnik
Tak. W samorządzie terytorialnym i administracji rządowej na niektórych stanowiskach mogą być zatrudniani cudzoziemcy. O ich naborze decydują odpowiednio wójt lub dyrektor generalny. O pracę w urzędzie może się ubiegać nawet osoba, która nie ma obywatelstwa polskiego. Może to być obywatel państw członkowskich Unii Europejskiej, a także – zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej – obywatele Ukrainy lub Rosji. Na zatrudnienie w administracji państwowej mają też szansę obywatele państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego niebędących państwami członkowskimi Unii Europejskiej (Islandia, Norwegia, Liechtenstein) i członkowie ich rodzin. Taką możliwość mają też obywatele Konfederacji Szwajcarskiej i członkowie ich rodzin. O pracę w urzędach mogą również starać się uchodźcy, a także osoby, które uzyskały w Polsce status rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej. Do tej grupy można też zaliczyć obywateli Turcji.
Ale uwaga! Cudzoziemiec nie zostanie zatrudniony na stanowisku związanym z bezpośrednim lub pośrednim udziałem w wykonywaniu władzy publicznej. W efekcie oznacza to, że nie może zajmować większości stanowisk urzędniczych. Oferta sprowadza się więc najczęściej do stanowisk pomocniczych. O tym, czy w konkursie na określone stanowisko może startować cudzoziemiec, decyduje kierownik jednostki samorządowej, np. wójt. Z kolei w służbie cywilnej taką decyzję podejmuje dyrektor generalny urzędu za zgodą szefa służby cywilnej. W ogłoszonym konkursie musi być informacja, że o stanowisko mogą się ubiegać nie tylko obywatele polscy, ale też cudzoziemcy. Obcokrajowiec przystępując do konkursu, musi udowodnić, że zna język polski. Dokumentem potwierdzającym to zarówno w służbie cywilnej, jak i w samorządach, powinien być certyfikat znajomości języka polskiego na poziomie średnim, ogólnym lub zaawansowanym. Jest on wydawany przez Państwową Komisję Poświadczania Znajomości Języka Polskiego. Potwierdzeniem może też być ukończenie studiów wyższych w języku polskim, zdanie polskiej matury lub posiadanie świadectwa do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego wydawanego przez ministra sprawiedliwości.
Podstawa prawna
Art. 5 ustawy z 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1111). Art. 11 ust. 2 i 3 ustawy z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1202). Art. 6 ust. 1 trzecie tiret decyzji 1/80 Rady Stowarzyszenia Europejska Wspólnota Gospodarcza-Turcja z 19 września 1980 r. w sprawie rozwoju stowarzyszenia.
