Pan Jacek opłacił w biurze podróży pobyt w hotelu na Kubie. Jednak po przylocie został zatrzymany na lotnisku z powodu braku wizy, ponieważ organizator imprezy nie powiadomił go o konieczności jej posiadania. – Czy mogę liczyć na zwrot kosztów – pyta zawiedziony podróżnik.
Zgodnie z ustawą o usługach turystycznych, organizator turystyki, czyli biuro proponujące panu Jackowi usługę turystyczną polegającą na pośrednictwie w rezerwacji i wykupieniu pobytu na Kubie, zobowiązane było dostarczyć mu informacje na temat przepisów wizowych jeszcze przed podpisaniem umowy. Nie czyniąc tego, odpowiada – zgodnie z przepisami – za nienależyte wykonanie umowy. Z tego tytułu nasz czytelnik ma prawo do złożenia zawiadomienia lub reklamacji już w czasie trwania jego urlopu (z którego, nota bene z winy biura nie skorzystał) albo do 30 dni od jego zakończenia. Powinien w nim oszacować wysokość swojego roszczenia, domagając się zwrotu kosztów pobytu, transportu i dodatkowego przelotu powrotnego, który musiał wykupić, ponieważ nie został wpuszczony na terytorium Kuby. Nie należy ona bowiem do krajów, w których wizę można otrzymać na lotnisku po przylocie.
Może przy tym pojawić się dwojaki problem. Po pierwsze biuro może próbować udowodnić, że klient został powiadomiony o obowiązku wizowym ustnie (tego typu informacji nie ma w umowie), dlatego pan Jacek powinien mieć świadka, że stało się inaczej. Również kwestia odszkodowania może okazać się sporna. W tym przypadku niewykluczone jest dochodzenie roszczeń na drodze sądowej. Biuro podróży ma obowiązek w ciągu 30 kolejnych dni ustosunkować się do roszczenia klienta. Brak odpowiedzi w tym terminie pracuje na jego korzyść, czyli oznacza, że biuro akceptuje warunki. Może się również okazać, że mimo to będzie zwlekało z wypłatą pieniędzy. W takiej sytuacji pomaga często wysłanie monitu przygotowanego przez prawnika. Może też być tak, że biuro podróży w umowie ograniczy swoją odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie warunków umowy do dwukrotności ceny imprezy. Wtedy pan Jacek może wystąpić właśnie o taką kwotę.
Uwaga! Każdy konsument, a więc i nasz czytelnik, może się zgłosić po bezpłatną poradę i pomoc do powiatowego lub miejskiego rzecznika konsumentów albo pozarządowych organizacji konsumenckich.
Podstawa prawna
Art. 11 a ust.1, art. 11 b ust. 3, art. 12 ust. 1 pkt 10, art. 13, art. 16 b ust. 1,3 i 5, art. 20 ust. 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz.U. z 2014 r. poz. 196). Art. 415, art. 443 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks Cywilny (Dz.U. z 2014 r. poz. 827).