Adwokat wniósł zażalenie na odmowę sporządzenia uzasadnienia wyroku. Przy obliczaniu należnej opłaty pomylił się jednak i wpłacił 30 zł zamiast należnych 403 zł. Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum odrzucił zażalenie. Powołał się na art. 130 par. 1 oraz 1302 par. 1 kodeksu postępowania cywilnego.
„Prowadzą one do wniosku, że powinność wezwania strony do uiszczenia należnej opłaty od wniesionego środka odwoławczego odnosi się tylko do pism procesowych wnoszonych przez stronę niezastępowaną przez profesjonalnego pełnomocnika” – napisano w uzasadnieniu odrzucenia. „Gdy środek odwoławczy w imieniu strony wnosi adwokat, radca prawny, czy rzecznik patentowy, odpowiednio stosuje się art. 1302 par. 1, zgodnie z którym pełnomocnika wnoszącego nieopłacone pismo procesowe nie wzywa się do uiszczenia należnej opłaty. Skutkiem nieopłacenia zażalenia jest odrzucenie takiego pisma procesowego” – wyjaśniono.
Sąd przyznał, że od 1 lipca 2009 r. z kodeksu wykreślono art. 1302 par. 3 k.p.c., który mówił o odrzuceniu źle opłaconego pisma wniesionego przez profesjonalnego prawnika. Uznał jednak, że uchylenie tego paragrafu nic nie zmieniło. Dlatego że tę samą regułę można wywieść z innych przepisów k.p.c.
Skład orzekający w drugiej instancji nie podzielił tej argumentacji.
„Po uchyleniu art. 1302 par. 3 k.p.c. brak jest przepisu pozwalającego na odrzucenie bez wezwania o uiszczenie należnej opłaty stałej lub stosunkowej obliczonej od wskazanej przez stronę wartości przedmiotu zaskarżenia wniesionego przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego środka odwoławczego lub środka zaskarżenia, który nie został w ogóle opłacony lub został opłacony w nienależytej wysokości. Oznacza to konieczność wdrożenia trybu naprawczego określonego w art. 130 par. 1 k.p.c.” – napisała w uzasadnieniu postanowienia sędzia Agnieszka Bednarek-Moraś, przewodnicząca składu orzekającego.
Powołała się na orzecznictwo SN. W postanowieniu z 13 lutego 2014 r. (sygn. akt V CZ 5/14) stwierdził on co prawda, że strona reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika jest zobowiązana samodzielnie obliczyć należną opłatę. „Jednakże w obecnym stanie prawnym, po skreśleniu art. 1302 par. 3 k.p.c., co do zasady nie istnieje możliwość odrzucenia podlegającego opłacie sądowej środka zaskarżenia, bez wdrożenia procedury naprawczej, co musi nastąpić także wtedy, gdy środek taki wnosi zawodowy pełnomocnik” – zastrzegł SN w uzasadnieniu.
Ważne
Art. 130 2 k.p.c. stanowi, że pismo wniesione do sądu przez profesjonalnego pełnomocnika, które nie zostało należycie opłacone, przewodniczący zwraca bez wezwania o uiszczenie opłaty. W terminie tygodniowym od dnia doręczenia zarządzenia o zwrocie pisma z tych przyczyn strona może uiścić brakującą opłatę
ORZECZNICTWO
Postanowienie Sądu Okręgowego w Szczecinie z 15 września 2014 r., sygn. akt I Cz 1405/13.