Skargę na czynności egzekucyjne można złożyć do sądu rejonowego w ciągu tygodnia od ich dokonania. Należy przy tym wnieść opłatę sądową w wysokości 100 zł. To kwota niezależna od wartości egzekwowanej należności

Czy mogę ukryć majątek przed komornikiem

Sąd wydał wobec mnie nakaz zapłaty. Nie mam jednak pieniędzy na uregulowanie długu. Obawiam się, że komornik zajmie cały mój majątek, który mimo wszystko znacznie przewyższa moje zobowiązania, i sprzeda go za bezcen. Czy mogę darować swoje nieruchomości członkom rodziny?

Za niespłacone długi można odpowiadać nie tylko na drodze cywilnej, ale i karnej. Kodeks karny przewiduje, że dłużnik, który w celu uniemożliwienia wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwowego udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela, popełnia przestępstwo (art. 300 par. 2 k.k.). Przestępcze zachowanie może polegać na usuwaniu, ukrywaniu, zbywaniu, darowaniu innej osobie albo też niszczeniu składników majątku, które są już zajęte przez organ egzekucyjny bądź też istnieje duże prawdopodobieństwo, że nastąpi to w przyszłości. Może ono polegać również na rzeczywistym lub pozornym obciążaniu (np. oddanie w zastaw, obciążanie hipoteką) albo uszkadzaniu swojego dobytku. Przykładem przestępstwa z art. 300 par. 2 k.k. może być sprzedaż samochodu lub gruntu przez przedsiębiorcę, który przegrał ze swoim kontrahentem proces o zapłatę za zamówiony towar. Do przestępczych zachowań dłużnika zalicza się również usuwanie znaków zajęcia z mienia zajętego przez komornika lub zagrożonego taką sytuacją.
Możliwość pociągnięcia dłużnika do odpowiedzialności karnej nie jest uzależniona od tego, czy w jego sprawie zostało wydane już orzeczenie, które nakazuje mu spłatę zobowiązania. Jak stwierdził Sąd Najwyższy, przestępstwo określone w art. 300 par. 2 k.k. dotyczy także mienia zagrożonego zajęciem. Przestępstwa z art. 300 par. 2 k.k. można się zatem dopuścić również wtedy, gdy egzekucja dopiero grozi, a więc w okresie, kiedy wierzyciel w sposób niedwuznaczny daje do zrozumienia, że postanowił dochodzić swojej pretensji majątkowej w drodze sądowej (wyrok SN z 17 listopada 2011 r., sygn. akt V KK 226/2011).
Podstawa prawna
Art. 300 par. 2 ustawy z 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. z 1997 r. nr 88, poz. 553 ze zm.).

Czy mogę złożyć skargę na komornika

W trakcie czynności egzekucyjnych komornik zajął w mojej firmie elektronarzędzia należące do moich pracowników. Informowałem go o tym, jednak mnie nie posłuchał i do dzisiaj nie chce zwrócić tych rzeczy. Czy mogę napisać na niego skargę?

W przypadku gdy czynności komornika naruszają prawa dłużnika, może on bronić się przed ich skutkami, składając skargę do sądu. Przysługuje ona zarówno na czynności, które komornik wykonał (np. na zajęcie ruchomości, odebranie zajętej rzeczy), jak i na dopuszczenie się przez niego zaniechania. Może ono polegać na niedokonaniu czynności, do których komornik był zobowiązany (np. niewydanie postanowienia o umorzeniu egzekucji).
Skargę na czynności komornika może wnieść nie tylko dłużnik, ale także wierzyciel, na wniosek którego toczy się egzekucja. Takie uprawnienie przysługuje również osobom, których prawa zostały naruszone, bądź zagrożone. W ten sposób można bronić się przede wszystkim w sytuacji, kiedy komornik omyłkowo prowadzi egzekucję przeciwko osobie niebędącej dłużnikiem i nie chce umorzyć postępowania.
Należy pamiętać, że na niektóre czynności komornika nie można wnieść skargi. Wynika to z tego, że są one zaskarżalne na podstawie innego środka prawnego (np. zarzuty od planu podziału sumy egzekucyjnej). Uprawnienie do wniesienia skargi mogą wyłączać również przepisy ustawy. Artykuł 870 par. 1 zd. 3 k.p.c. stanowi chociażby, że nie ma skargi na udzielenie przybicia podczas licytacji rzeczy ulegających szybkiemu zepsuciu.
Podstawa prawna
Art. 767 par. 1 i 2 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2014 r. poz. 101 ze zm.).

Czy należy się odszkodowanie za szkodę

W czasie egzekucji komornik zarekwirował samochód wchodzący w skład osobistego majątku mojej żony. Informowałem go o tym. Zwrócił mi go dopiero po złożeniu skargi do sądu. W dodatku okazało się, że w czasie zajmowania auto zostało poważnie uszkodzone. Czy mogę wystąpić o odszkodowanie?

Jak ustanowić hipotekę i pozbyć się przynajmniej jej nadmiaru
Jak ustanowić hipotekę i pozbyć się przynajmniej jej nadmiaru

Zobacz również
Osoba, która poniosła szkodę wskutek bezprawnych działań komornika, może ubiegać się o odszkodowanie. Zgodnie przepisami komornik jest obowiązany do naprawienia szkody wyrządzonej przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu czynności.
Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Łodzi, dla przypisania komornikowi odpowiedzialności odszkodowawczej miarodajne są ogólne przesłanki odpowiedzialności deliktowej. Warunkiem koniecznym odpowiedzialności komornika będzie zatem łączne spełnienie następujących przesłanek: powstanie szkody, zaistnienie zdarzenia ją wyrządzającego i adekwatny związek przyczynowy między szkodą a zdarzeniem ją powodującym (wyrok z 5 lutego 2013 r., sygn. akt I ACa 89/2012).
Podstawą odpowiedzialności komornika nie jest przy tym jego wina, lecz wyłącznie bezprawność jego działania. Poszkodowany musi jednocześnie wykazać naruszenie przepisów, a także dodatkowo określić wysokość szkody. Co ważne, solidarną odpowiedzialność wraz z komornikiem ponosi Skarb Państwa. Odszkodowania należy dochodzić w postępowaniu przed sądem cywilnym.
Podstawa prawna
Art. 23 ust. 1 i 3 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz.U. z 2011 r. nr 231, poz. 1376 ze zm.).

Czy mogę po roku złożyć pismo do sądu

W ubiegłym roku komornik prowadził przeciwko mnie egzekucję i moim zdaniem naliczył zbyt wysokie koszty. Czy mogę teraz zaskarżyć jego ustalenia dotyczące postępowania egzekucyjnego?

Skargę na czynności komornika można wnieść do sądu rejonowego w terminie tygodniowym od dnia ich wykonania. Termin ten wiąże dłużnika, wierzyciela lub inną osobę, której prawo zostało przez czynność komornika naruszone bądź zagrożone, tylko gdy była obecna przy czynności lub została prawidłowo zawiadomiona o jej terminie. W innych przypadkach czas na wniesienie skargi biegnie od dnia zawiadomienia o dokonaniu czynności. Jeżeli komornik nie wysłał takiego zawiadomienia, początkiem terminu jest dzień, w którym skarżący dowiedział się o dokonanej czynności. Z kolei skargę na zaniechanie wnosi się w terminie tygodniowym od dnia, w którym powinna ona być dokonana.
Po wpłynięciu skargi do sądu jej odpis jest przesyłany komornikowi. Wtedy ma on trzy dni na sporządzenie pisemnego uzasadnienia dokonania zaskarżonej czynności lub przyczyn jej zaniechania. Następnie przekazuje je wraz z aktami sprawy do sądu. Komornik może też w całości uwzględnić skargę. Wówczas ma obowiązek zawiadomić o tym sąd i skarżącego oraz zainteresowanych, których uwzględnienie skargi dotyczy.
Sąd musi rozpoznać skargę w ciągu tygodnia liczonego od daty jej wpływu lub uzupełnienia jej braków formalnych. Wniesienie skargi nie wstrzymuje automatycznie postępowania egzekucyjnego ani wykonania zaskarżonej czynności. Taką decyzję może jednak podjąć sąd. Skargi wniesione po terminie, nieopłacone, których wniesienie jest niedopuszczalne, albo których braków formalnych nie uzupełniono w terminie, podlegają odrzuceniu.
Podstawa prawna
Art. 767 par. 4 i art. 7672-3 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2014 r. poz. 101 ze zm.).

Czy ukarany grzywną zięć może złożyć skargę

Komornik prowadzi postępowanie przeciwko mojemu teściowi. Nie udzieliłem mu informacji na temat majątku teścia, więc postanowił ukarać mnie 1 tys. zł grzywny. Czy mogę zaskarżyć taką czynność?

Za nieuzasadnioną odmowę udzielenia organowi egzekucyjnemu wyjaśnień lub informacji albo za udzielanie informacji niezbędnych do prowadzenia egzekucji lub wyjaśnień świadomie fałszywych osoba odpowiedzialna może zostać ukarana przez komornika grzywną do 2 tys. zł. Na postanowienie o wymierzeniu grzywny ukarany może wnieść skargę do sądu. Sąd rozstrzygnie ją po przeprowadzeniu rozprawy i wezwie na nią, oprócz osoby ukaranej, również strony postępowania. O skardze powiadomi prokuratora.
Gdy ukarany nie wniesie skargi na postanowienie komornika o wymierzeniu mu grzywny i dobrowolnie jej nie uiści, wówczas zostanie wszczęte postępowanie egzekucyjne. Takie samo postępowanie zostanie uruchomione wtedy, gdy sąd nie uwzględni skargi i komornik otrzyma wydane w tej sprawie postanowienie z sądu. Prawomocne postanowienie komornika o ukaraniu grzywną podlega wykonaniu w drodze egzekucji sądowej bez zaopatrywania go w klauzulę wykonalności.
Podstawa prawna
Art. 762 par. 1 i art. 768 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2014 r. poz. 101 ze zm.).

Czy muszę zapłacić za wniesienie skargi

Komornik zajął mi skuter bo nie płaciłem mandatów. Uważam, że pojazd jest wart więcej niż mój dług. Chcę złożyć skargę na komornika. Czy będę musiał za to dodatkowo zapłacić?

Od skargi pobierana jest opłata 100 zł, niezależnie od wartości egzekwowanej należności. Opłaty należy dokonać w kasie sądu albo przelewem na jego rachunek bankowy. Skarga na komornika nie może ponadto zostać przygotowana w dowolny sposób i musi przede wszystkim odpowiadać wymaganiom pisma procesowego. To oznacza, że musi zawierać m.in.: oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, oznaczenie rodzaju pisma (tj. skarga na czynność komornika), dowody na poparcie przytoczonych okoliczności i podpis. Pismo powinno dodatkowo określać zaskarżoną czynność. Można w nim również zwrócić uwagę sądu na czynności, których zaniechano, np. komornik nie umarza postępowania egzekucyjnego mimo utraty tytułu wykonawczego. To jednak nie wszystko. Skarga musi również zawierać wniosek o zmianę, uchylenie lub dokonanie czynności wraz z uzasadnieniem.
Do rozpoznania skargi na czynności komornika właściwy jest sąd, przy którym on działa. Informację o tym można znaleźć na stronie internetowej kancelarii komorniczej lub w pismach od niej otrzymywanych. Jeżeli do prowadzenia egzekucji został wybrany komornik poza właściwością ogólną, skargę rozpoznaje sąd, który byłby właściwy według ogólnych zasad.
Podstawa prawna
Art. 25 ust. 1 pkt 1 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. 2010 r. nr 90, poz. 594 ze zm.).