Pani Beata została potrącona przez samochód na przejściu dla pieszych. – Dostałam wezwanie do wydziału karnego sądu rejonowego – informuje czytelniczka. – Ma być w nim rozpatrywany wniosek prokuratora o warunkowe umorzenie postępowania wobec sprawcy wypadku. Czy to znaczy, że kierowca zostanie uniewinniony i nie dostanę odszkodowania – pyta.
W ściśle określonych przypadkach prokurator może złożyć do sądu wniosek o warunkowe umorzenie postępowania karnego. Aby tak się stało, organy ścigania muszą dysponować pozytywną opinią o sprawcy przestępstwa. Mianowicie, jego postawa i sposób życia powinny świadczyć o tym, że w przyszłości nie popełni czynu zabronionego. Ponadto warunkowe umorzenie postępowania nie przysługuje sprawcom ciężkich przestępstw. Szkodliwość społeczna czynu musi być nieznaczna, a okoliczności nie mogą budzić wątpliwości.
Z wypowiedzi czytelniczki wynika, że prokurator stwierdził, iż zaistniały powyższe warunki. Dlatego też złożył wniosek o warunkowe umorzenie postępowania. Nawet jeżeli sędzia zaakceptuje stanowisko prokuratora, nie oznacza to, że podejrzany zostanie uniewinniony. Gdy sąd wyda taki wyrok, sprawca wypadku będzie uznany za winnego popełnienia przestępstwa. Zostanie wyznaczony okres próby. Jeśli w jego trakcie kierowca popełni przestępstwo umyślne, to postępowanie ulegnie wznowieniu.
Odstąpienie od skazania sprawcy wypadku nie oznacza, że nie poniesie on żadnych konsekwencji swojego czynu. Otóż wyrok warunkowo umarzający postępowanie można z łatwością wykorzystać, dochodząc odpowiedzialności finansowej podejrzanego.
Trzeba wiedzieć, że pani Beata może otrzymać odszkodowanie i zadośćuczynienie już na etapie postępowania karnego. Odszkodowanie przysługuje za straty o charakterze majątkowym. Natomiast zadośćuczynienie ma łagodzić cierpienie psychiczne i fizyczne. W miarę możliwości sąd ma obowiązek uwzględnić obie formy rekompensaty. Niezasądzonych kwot należy dochodzić od ubezpieczyciela nieostrożnego kierowcy. Jeśli odmówi on zapłaty, pozostaje wytoczenie postępowania cywilnego. Warto też zastanowić się nad możliwością działania w charakterze oskarżyciela posiłkowego.
Podstawa prawna
Art. 66–68 ustawy z 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz.U. z 2015 r. poz. 541 ze zm.).