Cudzoziemcy, którzy mieszkają w Polsce, mogą się zameldować na pobyt stały albo czasowy. Aby tego dokonać, muszą wypełnić odpowiedni formularz zgłoszeniowy i przedstawić w gminie dokument potwierdzający prawo pobytu.
Cudzoziemcy, którzy mieszkają w Polsce, mogą się zameldować na pobyt stały albo czasowy. Aby tego dokonać, muszą wypełnić odpowiedni formularz zgłoszeniowy i przedstawić w gminie dokument potwierdzający prawo pobytu.
Zasady meldunku cudzoziemców, obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin zostały uregulowane w rozporządzeniu ministra spraw wewnętrznych i administracji w sprawie zgłaszania i przyjmowania danych niezbędnych do zameldowania i wymeldowania oraz prowadzenia ewidencji ludności i ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych. Zasady będą obowiązywały do wejścia w życie nowej ustawy o ewidencji ludności, czyli do 1 sierpnia 2011 roku.
Cudzoziemiec, który przebywa legalnie w Polsce i ma dokument potwierdzający prawo pobytu (kartę pobytu), może się zameldować na pobyt stały albo na pobyt czasowy trwający ponad trzy miesiące. Zameldowania dokonuje się w organie gminy właściwym ze względu na miejsce pobytu.
W celu zameldowania się na pobyt stały cudzoziemiec musi wypełnić formularz zgłoszeniowy oraz okazać kartę pobytu. Jeśli cudzoziemiec był już zameldowany w Polsce na pobyt stały, musi przedstawić zaświadczenie o wymeldowaniu z poprzedniego miejsca zamieszkania. W formularzu należy podać m.in. nazwisko, imiona, nazwisko rodowe, nazwiska oraz imiona poprzednie, imiona i nazwiska rodziców, datę i miejsce urodzenia, imię i nazwisko małżonka, adres nowego miejsca pobytu stałego, adres poprzedniego miejsca zameldowania, obywatelstwo oraz dane dotyczące dokumentu stwierdzającego tożsamość, a ponadto informacje o wykształceniu. W zgłoszeniu meldunkowym musi się znaleźć również zgoda właściciela lokalu albo osoby, która dysponuje tytułem prawnym do tego lokalu. Po wypełnieniu formularza zgłoszeniowego cudzoziemiec, obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej i członek jego rodziny, który nie jest obywatelem państwa członkowskiego, musi przedstawić kartę pobytu wydaną w związku z udzieleniem zezwolenia na przebywanie w Polsce.
Cudzoziemcy mogą się także zameldować na pobyt czasowy. W takim przypadku mają również obowiązek wypełnić formularz zgłoszeniowy. Cudzoziemiec, który decyduje się na zameldowanie na pobyt czasowy, musi się liczyć z tym, że nie może on trwać dłużej niż okres legalnego pobytu określony w dokumencie potwierdzającym jego prawo do przebywania w Polsce. Jeśli cudzoziemiec, obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej i członek jego rodziny chce zameldować się na pobyt czasowy, który trwa ponad trzy miesiące, przy zameldowaniu musi także przedstawić kartę stałego pobytu. Jeśli pobyt czasowy cudzoziemca ma trwać krócej niż trzy miesiące, meldunku można dokonać ustnie w organie gminy. Przy dokonywaniu meldunku musi być obecny właściciel lokalu lub inna osoba, która ma tytuł prawny do lokalu. Meldując się na pobyt stały i czasowy, cudzoziemiec otrzyma potwierdzenie zameldowania. Z pobytu czasowego, który trwa krócej niż trzy miesiące, można się wymeldować ustnie przed upływem okresu zgłoszonego przy zameldowaniu.
PRZYKŁAD
Czy cudzoziemiec może się zameldować, jeżeli zamieszkuje w hotelu
Cudzoziemiec może się zameldować na pobyt czasowy z zakładzie hotelarskim lub z zakładzie, w którym wynajmuje pomieszczenia w związku z pracą, nauką, leczeniem albo wypoczynkiem. W takiej sytuacji zameldowania dokonuje się u kierownika zakładu albo u upoważnionej przez niego osoby. Przy zameldowaniu cudzoziemiec okazuje dokument upoważniający do pobytu w Polsce. Musi przy tym podać swoje dane osobowe. Wymeldowanie dokonywane jest również ustnie u kierownika zakładu.
Podstawa prawna
Rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji z 27 grudnia 2010 r. w sprawie zgłaszania i przyjmowania danych niezbędnych do zameldowania i wymeldowania oraz prowadzenia ewidencji ludności i ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych (Dz.U. z 2010 r. nr 257, poz. 1743).
Ustawa z 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz.U. 1974 nr 14, poz. 850).
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A. Kup licencję
Reklama
Reklama