Sprzedawca musi poinformować o nadmiernym zużyciu rzeczy.
Sprzedawca jest zwolniony z odpowiedzialności z tytułu rękojmi, jeżeli kupujący wiedział o wadzie w chwili zawarcia umowy. Zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego z 13 marca 1981 r. (III CRN 31/81) kupno rzeczy używanej zawsze wiąże się z niebezpieczeństwem, że rzecz nie odpowiada oczekiwaniom. Upływ czasu i używanie rzeczy, nawet zgodnie z jej przeznaczeniem, mogą mieć wpływ na powstanie wad rzeczy, przy czym ich stopień może być różny. Przyjmuje się, że sprzedawca nie odpowiada za wady rzeczy używanej wynikające z normalnego korzystania z tej rzeczy. W przypadku gdy wadliwość rzeczy wiąże się z jej nadmierną czy nieprawidłową eksploatacją, sprzedawca nie odpowiada z tytułu rękojmi, tylko jeżeli kupujący w chwili zawarcia umowy wiedział o stopniu zużycia rzeczy.
Podobnie wygląda sytuacja nabywcy rzeczy używanej od przedsiębiorcy. Sprzedawca nie odpowiada tutaj za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową, gdy kupujący o tej niezgodności wiedział, lub oceniając rozsądnie, powinien był wiedzieć.
Istotną zmianą sytuacji kupującego towar używany od przedsiębiorcy jest to, że w przypadku, gdy towar obciążony jest wadami uzasadniającymi odpowiedzialność sprzedawcy, kupujący, w celu doprowadzania do stanu zgodnego z umową, nie może żądać wymiany towaru na nowy, a jedynie jego naprawy.
Przepisy przyznają kupującemu (np. przez internet) uprawnienie od odstąpienia od umowy z przedsiębiorcą w terminie dziesięciu dni, a w przypadkach szczególnych trzech miesięcy od dnia otrzymania towaru bez podania przyczyny. To, czy rzecz była używana, czy nowa, nie ma tutaj znaczenia.