Umowy kształtują prawa i obowiązki stron, które je zawierają. Ich treść, forma, sposób i okoliczności zawarcia są unormowane prawnie przez ustawy i klauzule generalne. Jak zawrzeć umowę zgodnie z prawem i dobrymi zwyczajami? Przedstawiamy fundamentalne zasady sporządzania i zawierania umów.
.
1
Oświadczenie woli
Strony składając oświadczenie woli, poprzez zawarcie umowy, dążą do osiągnięcia danego skutku prawnego. Jest to konieczny warunek nie tylko przy zawieraniu umów, ale także przy każdej innej czynności prawnej. Oświadczenie woli uznane jest za nieważne, gdy zostało złożone pod wpływem groźby, podstępu, błędu co do czynności prawnej czy też dla pozorów. Nieważne jest też oświadczenie woli złożone przez osobę, która z jakichkolwiek powodów znajdowała się w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli.
Według kodeksu cywilnego: „oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje. W umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu.”
Oświadczenie woli przesłane SMS-em? >>
ShutterStock
2
Zasada swobody umów
Po wykazaniu chęci zawarcia umowy przez strony, należy ją sformułować. Zasada swobody umów umożliwia formułowanie treści umowy i ustalenie sposoby jej wykonania w sposób dowolny na podstawie i w granicach prawa. Poza legalnością umowy, ważnym czynnikiem ograniczającym swobodę umów jest przestrzeganie zasad współżycia społecznego i równości stron. Mimo, że nie mają one umocowania w prawie, ich przestrzeganie jest wymagane podczas kształtowania stosunków prawnych.
ShutterStock
3
Zasada nominalizmu i walutowości
Wymóg nominalizmu przy zawieraniu umów wynika z prawa zobowiązań. Zasada ta zakłada, że przedmiotem zobowiązania jednej ze stron jest określona suma pieniężna, a spełnienie danego świadczenia następuje przez uiszczenie określonej sumy nominalnej. Zobowiązania zawarte na terenie Rzeczpospolitej mogą być wyrażone nie tylko w walucie polskiej.
ShutterStock
4
Umów należy dotrzymywać, ale można też je zmieniać
Pacta sunt servanta, czyli wymóg wywiązania się z umowy, to zasada wywodząca się jeszcze z prawa rzymskiego. Jest to uniwersalna praktyka, która jest konsekwencją konstytucyjnej zasady państwa prawa. Regułę pacta sunt servanta ogranicza klauzula rebus sin stantibus. Oznacza ona, że w wyjątkowych przypadkach strony powinny mieć możliwość wprowadzenie zmian stosunku prawnego tj. zmodyfikować warunki umowy.
ShutterStock
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A. Kup licencję
Powiązane
Reklama
Reklama