W tym przypadku znajduje zastosowanie zasada praesumptio boni viri – czyli domniemania niewinności. Zgodnie z nią zakładamy, że osoba, którą podejrzewamy, jest niewinna, dopóki nie udowodnimy jej winy. Mówi o tym już prawo rzymskie, ale i nasza konstytucja. Poza faktem, że panu Robertowi zaczęły ginąć z biurka coraz bardziej wartościowe rzeczy, nie może on nic innego stwierdzić. Naturalnie sprawcą może być nowa osoba w zespole – czy jednak nie byłoby to za proste? A może kradnie jeden z dawnych kolegów, który zwyczajnie skorzystał z okazji?
Egzekwowanie długu to prawo, a nie obowiązek. Wróci opłata wstępna?
Egzekwowanie długu to prawo, a nie obowiązek. Wróci opłata wstępna?

Zobacz również
Gdyby nasz czytelnik bez schwycenia sprawcy dosłownie za rękę poszedł ze skargą do szefa, mógłby się narazić na to, że nowy pracownik oskarży go o naruszenie dóbr osobistych. Tu bowiem mamy do czynienia ze szkodą na wizerunku. Wówczas pan Robert z oskarżającego mógłby się stać oskarżonym. A oskarżony, gdyby okazał się niewinny, mógłby zażądać zgodnie z przepisami nie tylko zaniechania pomówień, ale przeprosin na piśmie (na przykład w prasie zakładowej, ale również w prasie ogólnopolskiej, gdyby poniesiona z tytułu naruszenia jego dobrego imienia szkoda miała zasięg wykraczający poza firmę) lub zadośćuczynienia w formie pieniężnej. Mógłby też wystąpić na drogę prawną. Poza tym szkalując bezpodstawnie kolegę pan Robert sam mógłby stracić nie tylko dobrą opinię u szefa, ale w najgorszym przypadku nawet stanowisko.
Podstawa prawna
Art. 42 ust 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. z 1997 r. nr 78 poz. 483). Art. 23 i 24 par. 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r. poz. 121).