Aby otrzymać powyższe miano muszą zostać spełnione określone prawem przesłanki. Dotyczą one zarówno zachowania danej osoby oraz wpłacanej przez nią środków – przypomniał Wojewódzki sąd administracyjny w Łodzi.

Sprawa dotyczyła mężczyzny, który decyzją burmistrza został uznany za dłużnika alimentacyjnego uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych. Rozstrzygnięcie na które wniesiono skargę zapadło na podstawie art. 5 ust. 3 i 3a ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2012r., poz. 1228 z zm.- dalej ustawa). Organ podejmując decyzję wziął pod uwagę fakt, że mężczyzna pomimo odpowiednio doręczonego wezwania nie wziął udziału w wywiadzie alimentacyjnym, nie złożył niezbędnego w postępowaniu oświadczenia majątkowego oraz nie udzielił żadnych wyjaśnień. Dodatkowo organ nie odnotował przez 6 miesięcy poprzedzających rozstrzygniecie żadnej wpłaty stanowiącej minimum 50% kwoty do której skarżący był zobligowany.

Mężczyzna jednak twierdził, że w postępowaniu nie dochowano zasady prawdy obiektywnej, do której zobligowany był organ. W odwołaniu podkreślił, że brak stawiennictwa spowodowany był przewlekłą chorobą, która uniemożliwia mu aktywne poszukiwanie pracy, w tym także rejestrację, jako bezrobotny. Zaznaczył, że w czasie aktywności zawodowej potrącane były przez komornika należności z jego wynagrodzenia dlatego uważał, że nie posiada zaległości. Ponadto poinformował, że pokrywa koszty edukacji dorosłego syna. Samorządowe Kolegium Odwoławcze pozostawiło w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W rezultacie mężczyzna złożył skargę do sądu.

W odpowiedzi WSA w Łodzi uchylił zaskarżoną decyzję, gdyż uznał że nie można opierać rozstrzygnięcia tylko na informacjach od komornika sądowego, jak to miało miejsce w analizowanej sprawie. Jednakże samo uchylanie się mężczyzny od udziału w postępowaniu uznał za poprawnie zinterpretowane. I pozostawił w mocy rozstrzygnięcie nadające mu analizowany status.

W rezultacie działań podejmowanych przez skarżącego sprawa ponownie trafiła do WSA w trybie weryfikacji poprawności zaskarżonego aktu. Rozpatrując sprawę sędziowie uznali, że „sąd odwoławczy prawidłowo powołał się na podstawę prawną wynikającą z art. 5 ust. 3 i 3a ustawy, zgodnie z którą w przypadku gdy dłużnik alimentacyjny uniemożliwia przeprowadzenie wywiadu alimentacyjnego lub odmówił:
• złożenia oświadczenia majątkowego,
• zarejestrowania się w powiatowym urzędzie pracy jako bezrobotny albo poszukujący pracy,
• bez uzasadnionej przyczyny, w rozumieniu przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, wykonywania prac społecznie użytecznych, prac interwencyjnych, robót publicznych, prac na zasadach robót publicznych albo udziału w szkoleniu, stażu lub przygotowaniu zawodowym dorosłych
- organ właściwy dłużnika wszczyna postępowanie dotyczące uznania dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych”.



Ponadto w analizowanym przypadku spełniona została przesłanka mówiąca o braku przekazywania wpływów w okresie 6 miesięcy poprzedzających wydanie decyzji. Z uwagi na powyższe, stanowisko sądu było prawidłowe. Mężczyzna swoim postępowaniem spełnił powyższe warunki. Co prawda z informacji uzyskanych od komornika wynika, że w czasie aktywności zawodowej skarżącego na korzyść uprawnionych były pobierane pewne kwoty pieniędzy jednak fakt ten pozostaje bez znaczenia dla sprawy. Dlatego też sąd zadecydował o oddaleniu skargi.

Wyrok WSA w Łodzi, sygn. akt: IISA/Łd 846/14

Topolewska: Półśrodki w walce z nielegalnymi domami

Zobacz również