Subskrybuj nas na Youtube
Wezwanie do usunięcia braków pisma procesowego musi być precyzyjne i zawierać dokładne oznaczenie braku formalnego, termin jego uzupełnienia oraz określać skutki nieusunięcia.
Nieprecyzyjne wezwanie do uzupełnienia prowadzi bowiem do sytuacji, w której sąd nie może skutecznie zwrócić lub odrzucić pisma z powodu niewykonania wezwania. O powyższym przypomniał w niedawno wydanym postanowieniu Sąd Najwyższy.
Rozpatrywał on zażalenie na postanowienie sądu okręgowego w B., który odrzucił skargę kasacyjną na podstawie art. 398 kodeksu postępowania cywilnego. W ślad za tym artykułem sąd II instancji jest zobowiązany odrzucić na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną, której braków nie usunięto w terminie. Problem jednak w tym, że w zarządzeniu o uzupełnieniu braków formalnych skargi sąd nie określił terminu, w jakim pełnomocnik powinien ją poprawić. To niedopatrzenie stało się następnie podstawą do wniosku o uchylenie postanowienia zamykającego drogę do rozpoznania sprawy przez Sąd Najwyższy. W zażaleniu skarżący zarzucił sądowi okręgowemu, że w sytuacji, w której termin do uzupełnienia braków nie został mu skutecznie zakreślony, sąd nie miał podstaw do odrzucenia skargi z powodu ich nieuzupełnienia.
Sąd Najwyższy w pełni zgodził się z tą argumentacją. Podkreślił, że pomimo niejednolitego ujęcia terminów, w jakich ma nastąpić uzupełnienie braków, w orzecznictwie zgodnie się przyjmuje, że bez względu na rodzaj terminu – a więc nawet gdy wynika on z ustawy – powinien zostać wskazany (oznaczony) w wezwaniu do usunięcia braku.
– Wzgląd na ochronę praw stron wymaga takiego rozumienia przepisów, które nie powoduje dla strony negatywnych skutków dalej idących niż te, które wyraźnie wynikają z ustawy – akcentował skład sędziowski, któremu przewodniczyła sędzia Mirosława Wysocka.
Tym samym nieprecyzyjne zarządzenie o wezwaniu do usunięcia braków skargi kasacyjnej nie pozwalało sądowi okręgowemu na stwierdzenie, że braków nie usunięto w terminie. A więc zabrakło przesłanki odrzucenia skargi.
Sąd Najwyższy zaznaczył również, że choć od profesjonalnego pełnomocnika można oczekiwać znajomości przepisów postępowania – w tym przepisu określającego ustawowy termin do dokonania czynności – to jednak brak tej wiedzy nie może spotykać się z sankcją procesową. Bez względu na rodzaj terminu powinien on zostać wskazany w wezwaniu do usunięcia braku
ORZECZNICTWO
Postanowienie Sądu Najwyższego z 9 października, sygn. akt IV CZ 61/14. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
