Obywatel kraju spoza UE może uzyskać status rezydenta długoterminowego w Unii tylko wtedy, gdy mieszkał w państwie członkowskim przez pięć lat przed złożeniem wniosku. Terminu tego nie można skrócić nawet wtedy, gdy takie pozwolenie pobytowe ma już członek rodziny wnioskodawcy.

Tak orzekł Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie obywatelki Pakistanu, która ubiegała się o zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE po dwóch latach mieszkania we Włoszech. Status rezydenta miał już jej mąż.
Kobieta złożyła podanie, bo włoskie prawo nie wymagało wykazania jakiegokolwiek okresu zamieszkania w tym kraju, jeśli członek rodziny zainteresowanego otrzymał już status rezydenta po pięciu latach pobytu. Przepisy krajowe były zatem łagodniejsze niż regulacje unijnej dyrektywy 2003/109/WE z 25 listopada 2003 r. dotyczącej statusu obywateli państw trzecich będących rezydentami długoterminowymi (Dz.Urz. UE z 2004 r., L16, s.44), która wymaga legalnego i nieprzerwanego zamieszkania w UE przez pięć lat.
Kiedy cudzoziemcowi można odmówić wjazdu na terytorium Polski?
Kiedy cudzoziemcowi można odmówić wjazdu na terytorium Polski?

Zobacz również
Włoski urząd oddalił jednak wniosek Pakistanki. Sąd, do którego się odwołała, zwrócił się z pytaniem do TSUE, czy członek rodziny rezydenta długoterminowego może zostać zwolniony z warunku mieszkania przez pięć lat w państwie członkowskim. Trybunał orzekł, że wymóg ten musi być spełniony, taki czas pobytu świadczy bowiem o tym, że dana osoba na stałe związała się z krajem UE.
ORZECZNICTWO
Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 17 lipca 2014 r. w sprawie C-469/13 Shamim Tahir przeciwko Ministero dell’Interno i Questura di Verona. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
Jakie uprawnienia ma rezydent długoterminowy w państwie UE >>