Dostarczanie do odbiorcy prądu i gazu uzależnione jest od zawarcia odpowiedniej umowy z przedsiębiorstwem energetycznym. Umowy wymaga również przyłączenie budynku do sieci. Czy wspomniane umowy powinny być koniecznie zawierane w formie pisemnej?
Dostarczanie paliw gazowych lub energii odbywa się – po uprzednim przyłączeniu do sieci – na podstawie umowy sprzedaży i umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji. Może być również realizowane na podstawie umowy sprzedaży, umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji i umowy o świadczenie usług magazynowania paliw gazowych lub umowy o świadczenie usług skraplania gazu.
Wynika to z art. 5 ust. 1 ustawy z 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne. Natomiast podmioty ubiegające się o przyłączenie do sieci zawierają z przedsiębiorstwem energetycznym umowy o przyłączenie (art. 7 ust. 2). Istnieje zatem kilka rodzajów umów, które odbiorca (lub przyszły odbiorca) może zawrzeć z przedsiębiorstwem energetycznym.
Szczegółowe wymagania dotyczące treści każdej z umów określone są przepisami art. 5 ust. 2 ustawy Prawo energetyczne oraz art. 7 ust. 2 w przypadku umowy przyłączeniowej. Jednocześnie przepisy tej ustawy nie wskazują formy pisemnej (ani innej formy) jako obowiązującej dla skuteczności czy ważności poszczególnych umów. Jest to zatem rozwiązanie odmienne od regulacji dotyczących np. umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, która co do zasady wymaga formy pisemnej.
Łatwiej i bez dodatkowych kosztów zmienimy sprzedawcę energii

Zobacz również
Teoretycznie umowy z przedsiębiorstwami energetycznymi mogą być zawierane w dowolnej formie, a oświadczenia woli stron mogą być wyrażone przez każde zachowanie się stron, które ujawnia ich wolę w sposób dostateczny, w tym również przez ujawnienie tej woli w postaci elektronicznej (art. 60 kodeksu cywilnego).
Oznacza to nawet możliwość zawarcia umowy w formie ustnej czy też poprzez samo wykonywanie świadczeń umownych. Jednak w praktyce umowy zawierane są najczęściej z wykorzystaniem formy pisemnej, w tym z wykorzystaniem wzorców umownych (dotyczy to szczególnie umów z konsumentami).