Wojewoda łódzki unieważnił uchwałę rady gminy w sprawie użyczenia nieruchomości mienia komunalnego. W par. 1 uchwały rada gminy wyraziła zgodę na użyczenie części budynku świetlicy wiejskiej na czas nieokreślony na rzecz miejscowego sołectwa. W załączniku do uchwały rada określiła treść umowy użyczenia pomiędzy wójtem a sołtysem o bezpłatnym użytkowaniu części budynku świetlicy wiejskiej o powierzchni 58 metrów kwadratowych. Uchwała rady gminy została podjęta na podstawie art. 18 ust.2 pkt. 9 lit. a ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz.U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 z późń. zm.). Przepis ten stanowi, że rada gminy jest właściwa do podejmowania uchwał w sprawach majątkowych gminy, przekraczających zakres zwykłego zarządu, dotyczących zasad nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub wynajmowania na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata lub na czas nieoznaczony.
Zdaniem wojewody katalog czynności wymienionych w art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a) ustawy o samorządzie gminnym jest wyczerpujący, stąd wykluczona jest jego interpretacja rozszerzająca, obejmująca użyczenie lokalu. Czynności te, jego zdaniem, mieszczą się natomiast w pojęciu „ gospodarowanie mieniem komunalnym”, o jakim mówi art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym. Przepis ten pozwala organowi wykonawczemu gminy na samodzielne działanie i podejmowanie niezbędnych decyzji co do mienia gminy, bez uzyskania zgody rady gminy. Wyjątkiem są tylko sprawy wymienione wyczerpująco w cytowanym art. 18 ust. 2 pkt 9 lit a). Przepisy, na które powołuje się w uchwale rada gminy, nie upoważniały również rady do ustalania treści umowy użyczenia między stronami.
W tej sytuacji, zdaniem wojewody, gdyby ustawodawca chciał, by rada gminy była uprawniona do wyrażania zgody na użyczenie nieruchomości komunalnej, to tak by postanowił, jak w przypadku nabycia, zbycia, obciążenia, najmu i wydzierżawienia nieruchomości.
Organy władzy samorządowej działają na podstawie i w granicach prawa. W praktyce oznacza to, że każde działanie rady gminy musi mieć oparcie w obowiązującym prawie. Podejmując kontrolowaną uchwałę, rada gminy takiej podstawy zdaniem wojewody nie miała.