Poprzedzając decyzję o wyborze modelu partnerstwa publiczno-prywatnego (PPP), organy samorządowe powinny zlecić specjalistom przygotowanie studium wykonalności, w którym poszczególne modele PPP, w szczególności zaś ich warianty finansowe, zostaną poddane analizie.
Na jej podstawie samorządowcy powinni wybrać model i sposób działania. Pozwoli to na transparentność rozwiązań w trakcie postępowania, w szczególności przed radą miasta (gminy), oraz na w miarę łatwe i szybkie wytłumaczenie organom kontrolnym, dlaczego dany model został wybrany jako najkorzystniejszy dla danego przedsięwzięcia. Procedura poprzedzająca projekt wprawdzie jest nieobowiązkowa, ale konieczna dla obrony późniejszych rozwiązań, na przykład po to aby nawet w gronie samych decydentów wytłumaczyć, jakie przesłanki zdecydowały o samej inwestycji i dlaczego wybrano konkretny model PPP. Odpowiedź na te pytania pozwala na przygotowanie kryteriów wyboru partnera. Na przykład powinna prowadzić do wniosku, że szuka się inwestora z doświadczeniem, know-how i sprzętem, ale to kosztuje. Jeżeli gminie zależy na nowoczesnym centrum szkoleniowym, to wyłącznie przystępna cena oferty nie może być kluczowym kryterium dokonania wyboru.
Najbardziej spornym obszarem realizacji programów PPP są projekty, w których samorząd występuje z jednej strony jako partner publiczny, tj. podmiot zlecający przeprowadzenie przedsięwzięcia, a z drugiej jako regulator rynku lub poborca podatków. Rozdzielenie tych dwóch sfer działania samorządu jest niemożliwe. Inny jest interes gminy jako inwestora, a inny jako władzy publicznej. Na przykład miasto zainteresowane przeprowadzeniem projektu PPP w zakresie realizacji zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków wybierze takiego inwestora, który przeprowadzi sprawnie samo zarządzanie i dodatkowo podejmie się inwestycji w sieci lub w infrastrukturę, np. w budowę oczyszczalni. Oznaczać to będzie jednak po stronie inwestora oczekiwania do zwrotu poniesionych nakładów. To bezpośrednio będzie się przekładało na zmianę stawek za dostawę wody i odbiór ścieków. Jednak to samo miasto, stojąc na straży interesów mieszkańców, może nie zaakceptować oczekiwanego przez partnera prywatnego wzrostu poziomu opłat, w szczególności po ewentualnej zmianie władz. Trudno będzie umownie zagwarantować wyzbycie się uprawnień regulatora przez samorząd, a nowy prezydent może nie czuć się związany ustaleniami swojego poprzednika i zablokować podniesienie stawek.
Istotnym elementem jest transparentność procedury wyłonienia partnera prywatnego. Niezależnie od zaakceptowania przez społeczeństwo przedsięwzięcia samo postępowanie nie może budzić wątpliwości. Gmina, przygotowując je, powinna współpracować ze specjalistami zarówno w zakresie obsługi prawnej, organizacyjnej czy finansowej, jak i technicznej. Po stronie inwestora prywatnego kluczowy jest aspekt finansowy zarówno w trakcie realizacji przedsięwzięcia, jak i później, tj. w trakcie jego eksploatacji. Stałość rozwiązań oraz precyzyjnie zawarta umowa pozwalają mu skonstruować budżet inwestycji np. na najniższym dopuszczalnym poziomie, tak aby późniejsze opłaty za korzystanie były akceptowalne społecznie. Gdyby w trakcie inwestycji, konieczne okazały się dodatkowe nakłady, model finansowy może skazać inwestora na porażkę biznesową, lub odwrotnie – dla samorządu okazać się porażką w sensie społecznym.