Nie, rozstrzygnięcie wojewody nie jest prawidłowe. Wniesione 20 stycznia odwołanie organ powinien rozpatrzyć merytorycznie. Dlaczego? Przede wszystkim dlatego, że doręczenie przez starostę decyzji w formie publicznego obwieszczenia w stosunku do czytelnika (inwestora) było nieskuteczne. Skutek ten nastąpił dopiero wraz z doręczeniem tej decyzji w sposób indywidualny – na piśmie, co nastąpiło 8 stycznia 2020 r. Dopiero wówczas rozpoczął swój bieg w odniesieniu do niego termin do wniesienia odwołania, który upłynął 22 stycznia 2020 r. Skoro czytelnik wniósł odwołanie w terminie, to wojewoda powinien wydać decyzję drugoinstancyjną (merytoryczną) 1 lutego, co też uczynił. Dlaczego doręczenie decyzji przez obwieszczenia było nieskuteczne? Otóż – biorąc pod uwagę orzecznictwo – doręczenie decyzji administracyjnej w formie publicznego obwieszczenia w trybie art. 49a k.p.a. nie było dopuszczalne wobec inwestora będącego inicjatorem postępowania administracyjnego i adresatem decyzji.

Publiczne obwieszczenie

Zgodnie z art. 49a k.p.a., jeżeli w postępowaniu bierze udział więcej niż dwadzieścia stron (poza przypadkami, o których mowa w art. 49, czyli w sytuacjach przewidzianych w przepisie szczególnym), to organ administracji publicznej może dokonywać zawiadomienia o swoich decyzjach i innych czynnościach w formie, o której mowa w art. 49 par. 1. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, zawiadomienie jest w takim przypadku skuteczne wobec stron, które zostały na piśmie uprzedzone o zamiarze zawiadamiania ich w określony sposób. Do zawiadomienia stosuje się art. 49 par. 2 k.p.a. który stanowi, że dzień, w którym nastąpiło publiczne obwieszczenie, inne publiczne ogłoszenie lub udostępnienie pisma w BIP wskazuje się w jego treści. Zawiadomienie uważa się za dokonane po upływie czternastu dni od dnia, w którym nastąpiło publiczne obwieszczenie, inne publiczne ogłoszenie lub udostępnienie pisma w BIP.
W opisanym przypadku starosta, biorąc pod uwagę liczbę stron postępowania, zdecydował się na zastosowanie możliwości doręczenia opisaną w art. 49a k.p.a., co zasadniczo było dopuszczalne. Zastosowanie tej możliwości wiąże się jednak z pewnymi ograniczeniami, wynikającymi z odstępstwa od reguły zindywidualizowanego doręczania pism w postępowaniu administracyjnym.

Tryb nie dla wnioskodawcy

W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że cel zastosowania analizowanej instytucji – przyspieszenie i ułatwienie prowadzenia postępowania administracyjnego, w którym występuje bardzo duża liczba stron – nie stoi na przeszkodzie indywidualnemu doręczeniu decyzji podmiotowi najbardziej zainteresowanemu w sprawie – wnioskodawcy (inwestorowi) na piśmie lub za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Zatem przyjąć należy, że doręczenie decyzji w trybie publicznego obwieszczenia nie dotyczy osoby, która zainicjowała postępowanie i która jest jej adresatem. Nawet jeżeli organ, w oparciu o przepis szczególny lub art. 49a k.p.a. (po nowelizacji, która weszła w życie 1 lipca 2017 r.) zawiadamia strony o wydaniu decyzji w drodze publicznego obwieszczenia, to ponadto ma obowiązek doręczyć decyzję wnioskodawcy na piśmie lub za pomocą środków komunikacji elektronicznej, nawet jeżeli przepis szczególny takiego doręczenia nie przewiduje (tak np. NSA w postanowieniu z 10 listopada 2016 r., sygn. akt II OZ 1297/16).
Na ważną kwestię zwrócił uwagę WSA w Gdańsku w wyroku z 18 grudnia 2019 r. (sygn. akt. II SA/Gd 355/19). Podał on mianowicie, że nie jest dopuszczalne doręczenie decyzji w formie obwieszczenia jej adresatowi, gdy w toku postępowania administracyjnego niektórych czynności w stosunku do niego organ dokonywał indywidualnie (np. doręczył mu postanowienia o zawieszeniu postępowania), a innych czynności w trybie art. 49a k.p.a. Zdaniem gdańskiego WSA uzasadniony staje się wówczas zarzut naruszenia ww. przepisu i wprowadzenia w błąd strony inicjującej postępowanie – poprzez brak doręczenia jej rozstrzygnięcia o istocie sprawy w sposób indywidualny. Ponadto gdański WSA wskazał, że skorzystanie przez organ administracji publicznej z uregulowanej w art. 49a k.p.a. możliwości zastąpienia doręczenia tradycyjnego lub elektronicznego zawiadomieniem publicznym powinno być konsekwentne. Niedopuszczalne jest doręczanie stronie niektórych pism stronie w formie tradycyjnej, a innych – poprzez zawiadamianie publiczne, chyba że taka niejednorodność form doręczenia wynikałaby z wyraźnego przepisu ustawy.
Orzecznictwo: urząd musi być konsekwentny w swoim działaniu
„Niedopuszczalne jest doręczanie niektórych pism stronom w formie tradycyjnej, a innych – poprzez zawiadamianie publiczne, chyba że taka niejednorodność form doręczenia wynikałaby z wyraźnego przepisu ustawy. Skorzystanie przez organ administracji publicznej z uregulowanej w przepisie art. 49a k.p.a. możliwości zastąpienia doręczenia tradycyjnego lub elektronicznego zawiadomieniem publicznym powinno być konsekwentne”.
Wyrok WSA w Gdańsku z 18 grudnia 2019 r. (syg. II SA/Gd 355/19)
Podstawa prawna
•art. 49, art. 49a, art. 134 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2096; ost.zm.: Dz.U. z 2019 r. poz. 2196)