W przypadku zakazu sprzedaży alkoholu nie wystarczy zawęzić go tylko do terenów publicznych, takich jak szkoła czy place zabaw. Brak dokładnego określenia odległości miejsc sprzedaży napojów alkoholowych od miejsc chronionych, może prowadzić do nieuzasadnionego zróżnicowania odległości – stwierdził WSA w Krakowie.

Sprawa dotyczyła uchwały rady gminy w sprawie ustalenia maksymalnej liczby zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych oraz zasad usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych, którą zakwestionował wojewoda w trybie kontrolnym i skierował skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Organowi nie spodobały się zapisy par 2 uchwały o treści: „Punkt sprzedaży napojów alkoholowych nie może być usytuowany na działce ewidencyjnej, na której znajduje się: szkoła, przedszkole, żłobek; zakład opieki zdrowotnej; obiekt kultu religijnego: kościół, kaplica; cmentarz; plac zabaw dla dzieci; obiekt kultury; boisko sportowe.

Według wojewody, przyjęta przez sądy wykładnia celowościowa przepisów ustawy wskazuje na to, że punktem odniesienia dla usytuowania miejsc sprzedaży i podawania alkoholu mają być obiekty chronione ustawowo oraz te, które - zgodnie z wolą rady gminy - zostaną objęte tą ochroną.

Organ wyjaśnił, że sensem uchwały w sprawie zasad usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych jest określenie przez radę gminy wymogów geometrycznych odnośnie umiejscawiania takich punktów. W uchwale powinny zatem znaleźć się jedynie regulacje zawierające wytyczne co do odległości ich od określonych miejsc czy obiektów, bądź określające inne wskaźniki przestrzenne lub powierzchniowe, o wielkościach wynikających z założeń programowych.

W odpowiedzi na skargę rada gminy wniosła o jej oddalenie. Wskazała, że regulacja zawarta w par. 2 uchwały stanowi powtórzenie poprzednio obowiązującej regulacji. Poza tym, choć orzecznictwo sądów administracyjnych przyjęło, iż standardem powinno być posługiwanie się jednostkami miar, to jednak przyjąć należy, iż oznaczenia geodezyjne pełnią rolę analogiczną.

Rada wywodziła dalej, że ukształtowanie normy kompetencyjnej w taki sposób, w jaki uczynił to ustawodawca, pozwala gminom w sposób zróżnicowany określać zasady usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych. Zależy to bowiem w dużej mierze od uwarunkowań lokalnych, które powinny być brane pod uwagę przy konstruowaniu zapisów aktu prawa miejscowego.

WSA przyjrzał się uchwale i 25 kwietnia br. stwierdził jej nieważność w zaskarżonej części.

Zdaniem sądu, w orzecznictwie ugruntowane jest stanowisko, że przy podejmowaniu uchwał o lokalizacji punktów sprzedaży napojów alkoholowych rada gminy powinna mieć na uwadze nie tylko określenie odległości miejsc sprzedaży napojów alkoholowych od miejsc chronionych, ale także precyzyjne określenie punktów z geometrycznego punktu widzenia, pomiędzy którymi ma nastąpić pomiar odległości pomiędzy obiektami chronionymi a punktem sprzedaży napojów alkoholowych.

Niejednoznaczne określenie sposobu mierzenia odległości między miejscami sprzedaży i podawania napojów alkoholowych od obiektów chronionych może się przyczynić do arbitralnego i wybiórczego odmierzania odległości.

Wyrok WSA w Krakowie sygn. III SA/Kr 182/19