Subskrybuj nas na Youtube
Nieprawdą jest, że wystarczy zarejestrować działalność. Trzeba również spełniać wymogi określone w przepisach, m.in. przeciwpożarowych i budowlanych
W ciągu kilku ostatnich dni pojęcie „escape room” było odmieniane w polskich mediach przez wszystkie możliwe przypadki. Okoliczności, które to spowodowały, były wyjątkowo dramatyczne, toteż niespodziewany rozgłos, o jakim branża wcześniej mogła tylko pomarzyć (o jej działalności nie wszyscy wiedzieli, choć przyznać trzeba, że tego typu placówki rozwijają się w zadziwiająco szybkim tempie), postawiła ją na cenzurowanym. W rezultacie o ile wyniki licznych kontroli przeprowadzonych na polecenie ministra spraw wewnętrznych i administracji nie napawają optymizmem, o tyle można dostrzec pewne pozytywy: zamykanie placówek niespełniających podstawowych wymogów bezpieczeństwa oraz wydawanie decyzji usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości z pewnością przyczynią się do poprawy bezpieczeństwa w takich lokalach. Bez wątpienia można stwierdzić, że wydarzenia, które miały miejsce w Koszalinie, zmusiły przedsiębiorców, a także osoby planujące rozpoczęcie prowadzenia tego typu działalności, do przyjrzenia się obowiązującym wymaganiom prawnym. I w licznych przypadkach do ich (wreszcie!) respektowania.
Tylko pozornie tego typu działalność jest prosta
Escape room (pokój zagadek, pokój ucieczki) to forma zabawy, która wywodzi się z gier wirtualnych polegających na rozwiązywaniu zagadek, docelowo umożliwiających znalezienie klucza i uwolnienie się z zamkniętego pomieszczenia. Przy czym escape roomy różnią się od siebie w szczególności fabułą tematyczną, która może być np. utrzymana w klimacie horroru, kryminału albo być osadzona w realiach filmów, gier komputerowych czy też bajek. Co ciekawe, niektóre z nich ulokowane są w teatrach, a nawet muzeach.
Prowadzenie takiej działalności wydawać się może banalnie proste, nie tylko bowiem nie jest ona koncesjonowana, ale też nie ma swoich branżowych regulacji. Tym samym na jej otwarcie nie trzeba uzyskiwać żadnej zgody – wystarczy lokal (własny lub wynajęty), ciekawy pomysł… i recepta na biznes gotowa. To jednak złudne podejście. Istnieje bowiem wiele przepisów ogólnych mających zastosowanie do tego rodzaju działalności, które nakładają szereg obowiązków. Ich niedopełnienie może skutkować mniej lub bardziej poważnymi konsekwencjami (karą grzywny, zamknięciem obiektu lub jego części, a w przypadku narażenia ludzi na niebezpieczeństwo – nawet karą pozbawienia wolności). Ze statystyk podanych przez Komendę Główną Państwowej Straży Pożarnej wynika, że na dzień 8 stycznia tego roku nieprawidłowości w analizowanym obszarze stwierdzono w aż 87,5 proc. skontrolowanych lokali (419 z 479), a uchybienia te aż w 13 proc. przypadków stanowiły podstawę do wydania decyzji o zakazie eksploatacji (zamknięcia lokalu). To chyba obrazuje skalę nieodpowiedzialności właścicieli, którzy nastawiwszy się na szybki zysk, zlekceważyli bezpieczeństwo gości – klientów.
Zmiana sposobu użytkowania
Podstawowym błędem popełnianym przy zakładaniu tego typu działalności jest wykorzystywanie lokalu mieszkalnego nieprzystosowanego do prowadzenia w nim działalności użytkowej. Należy w tym miejscu przypomnieć, że zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1202 ze zm.; dalej: u.p.b.) „obiekt budowlany należy użytkować w sposób zgodny z jego przeznaczeniem […] oraz utrzymywać w należytym stanie technicznym i estetycznym, nie dopuszczając do nadmiernego pogorszenia jego właściwości użytkowych i sprawności technicznej, w szczególności w zakresie związanym z zachowaniem wymogów bezpieczeństwa pożarowego oraz higieny, zdrowia i środowiska”. Zmiana sposobu użytkowania (a więc w szczególności podjęcie bądź zaniechanie w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zmieniającej warunki: bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy, zdrowotne, higieniczno-sanitarne, ochrony środowiska bądź wielkość lub układ obciążeń) wymaga zgodnie z art. 71 ust. 2 u.p.b. zgłoszenia organowi administracji architektoniczno-budowlanej.
WAŻNESkalę nieodpowiedzialności właścicieli pokojów zagadek pokazują statystyki Państwowej Straży Pożarnej. Otóż w aż 87,5 proc. skontrolowanych lokali stwierdzono nieprawidłowości
W zgłoszeniu tym należy określić dotychczasowy i zamierzony sposób użytkowania obiektu budowlanego (lub jego części) oraz dołączyć:
1) opis i rysunek określający usytuowanie obiektu budowlanego w stosunku do granic nieruchomości i innych obiektów budowlanych istniejących lub budowanych na tej i sąsiednich nieruchomościach, z oznaczeniem części obiektu budowlanego, w której zamierza się dokonać zmiany sposobu użytkowania;
2) zwięzły opis techniczny, określający rodzaj i charakterystykę obiektu budowlanego oraz jego konstrukcję, wraz z danymi techniczno-użytkowymi, w tym wielkościami i rozkładem obciążeń, a w razie potrzeby, również danymi technologicznymi;
3) oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane;
4) zaświadczenie wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o zgodności zamierzonego sposobu użytkowania obiektu budowlanego z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego;
5) w przypadku zmiany sposobu użytkowania, zmieniającego warunki – ekspertyzę techniczną wykonaną przez osobę posiadającą uprawnienia budowlane bez ograniczeń w odpowiedniej specjalności;
6) w zależności od potrzeb – pozwolenia, uzgodnienia lub opinie wymagane odrębnymi przepisami.
Co istotne: zgłoszenia należy dokonać przed zmianą sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części. Przy czym zmiana sposobu użytkowania może nastąpić, jeżeli w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia organ administracji architektoniczno-budowlanej nie wniesie sprzeciwu w drodze decyzji i nie później niż po upływie dwóch lat od doręczenia zgłoszenia.
Drogi ewakuacyjne
Gdy formalności te zostaną już dopełnione, należy zweryfikować, czy obiekt odpowiada wymogom przepisów rozporządzenia ministra infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1422 ze zm.). W szczególności chodzi tu o regulacje dotyczące zapewnienia odpowiednich dróg ewakuacyjnych. Zgodnie z tymi przepisami z pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi powinna być zapewniona możliwość ewakuacji – bezpośrednio albo drogami komunikacji ogólnej (drogami ewakuacyjnymi) – w bezpieczne miejsce na zewnątrz budynku lub do sąsiedniej strefy pożarowej. Przy czym szerokość poziomych dróg ewakuacyjnych oblicza się proporcjonalnie do liczby osób mogących przebywać jednocześnie na danej kondygnacji budynku, przyjmując co najmniej 0,6 m na 100 osób, ale minimalnie nie mogą one być węższe niż 1,4 m. Dopuszczalne jest zmniejszenie szerokości poziomej drogi ewakuacyjnej do 1,2 m, jeżeli jest ona przeznaczona do ewakuacji nie więcej niż 20 osób. Wysokość drogi ewakuacyjnej powinna wynosić co najmniej 2,2 m, natomiast dopuszczalne jest lokalne obniżenie wysokości do 2 m, przy czym długość tego obniżonego odcinka drogi nie może być większa niż 1,5 m na każdym odcinku drogi ewakuacyjnej o długości 10 m. Z kolei skrzydła drzwi stanowiących wyjście na drogę ewakuacyjną nie mogą, po ich całkowitym otwarciu, zmniejszać wymaganej szerokości tej drogi. Uwaga! Wymagania tego nie stosuje się do drzwi wyposażonych w urządzenia samoczynnie je zamykających. Natomiast łączną szerokość (w świetle) drzwi stanowiących wyjścia ewakuacyjne z pomieszczenia należy obliczać proporcjonalnie do liczby osób mogących przebywać w nim równocześnie, przyjmując co najmniej 0,6 m szerokości na każde 100 osób, przy czym najmniejsza szerokość drzwi w świetle ościeżnicy powinna wynosić 0,9 m, a w przypadku drzwi służących do ewakuacji do trzech osób – 0,8 m.
Ochrona przeciwpożarowa
Niezwykle istotnym będą również przepisy rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych i administracji z 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz.U. nr 109, poz. 719), które nakładają na właściciela, zarządcę lub użytkownika danego obiektu budowlanego szereg wymogów. W szczególności należy zwrócić uwagę na zakazy wykonywania czynności, które mogą spowodować pożar, jego rozprzestrzenianie się, utrudnienie prowadzenia działania ratowniczego lub ewakuacji m.in. takich, jak:
- używanie otwartego ognia, palenie tytoniu i stosowanie innych czynników mogących zainicjować zapłon materiałów występujących w miejscach występowania materiałów niebezpiecznych pożarowo;
- użytkowanie instalacji, urządzeń i narzędzi niesprawnych technicznie lub w sposób niezgodny z przeznaczeniem albo warunkami określonymi przez producenta bądź niepoddawanych okresowym kontrolom, o zakresie i częstotliwości wynikających z przepisów prawa budowlanego, jeżeli może się to przyczynić do powstania pożaru, wybuchu lub rozprzestrzenienia ognia;
- użytkowanie elektrycznych urządzeń ogrzewczych ustawionych bezpośrednio na podłożu palnym, z wyjątkiem urządzeń eksploatowanych zgodnie z warunkami określonymi przez producenta;
- przechowywanie materiałów palnych oraz stosowanie elementów wystroju i wyposażenia wnętrz z materiałów palnych w odległości mniejszej niż 0,5 m od urządzeń i instalacji, których powierzchnie zewnętrzne mogą nagrzewać się do temperatury przekraczającej 373,15 K (100 st. C);
- stosowanie na osłony punktów świetlnych materiałów palnych, z wyjątkiem materiałów trudno zapalnych i niezapalnych, jeżeli zostaną umieszczone w odległości co najmniej 0,05 m od żarówki;
- instalowanie opraw oświetleniowych oraz osprzętu instalacji elektrycznych, takich jak wyłączniki, przełączniki, gniazda wtyczkowe, bezpośrednio na podłożu palnym, jeżeli ich konstrukcja nie zabezpiecza podłoża przed zapaleniem;
- składowanie materiałów palnych na drogach komunikacji ogólnej służących ewakuacji lub umieszczanie przedmiotów na tych drogach w sposób zmniejszający ich szerokość albo wysokość poniżej wymaganych wartości określonych w przepisach techniczno-budowlanych;
- składowanie materiałów palnych w pomieszczeniach technicznych, na nieużytkowych poddaszach i strychach oraz na drogach komunikacji ogólnej w piwnicach;
- przechowywanie pełnych, niepełnych i opróżnionych butli przeznaczonych do gazów palnych na nieużytkowych poddaszach i strychach oraz w piwnicach;
- zamykanie drzwi ewakuacyjnych w sposób uniemożliwiający ich natychmiastowe użycie w przypadku pożaru lub innego zagrożenia powodującego konieczność ewakuacji;
- blokowanie drzwi i bram przeciwpożarowych w sposób uniemożliwiający ich samoczynne zamknięcie w przypadku powstania pożaru;
- lokalizowanie elementów wystroju wnętrz, instalacji i urządzeń w sposób zmniejszający wymiary drogi ewakuacyjnej poniżej wartości wymaganych w przepisach techniczno-budowlanych;
- uniemożliwianie lub ograniczanie dostępu do gaśnic i urządzeń przeciwpożarowych, wyjść ewakuacyjnych albo okien dla ekip ratowniczych, wyłączników i tablic rozdzielczych prądu elektrycznego oraz kurków głównych instalacji gazowej, a także krat zewnętrznych i okiennic, które zgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi powinny otwierać się od wewnątrz mieszkania lub pomieszczenia.
Do obowiązków właściciela, zarządcy lub użytkownika budynku należy w szczególności zapewnienie i utrzymanie urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic w stanie pełnej sprawności technicznej i funkcjonalnej, wyposażenie obiektu w przeciwpożarowe wyłączniki prądu zgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi, oznakowanie znakami zgodnymi z polskimi normami dróg i wyjść ewakuacyjnych, miejsc usytuowania urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic itp., a także umieszczenie w widocznych miejscach instrukcji postępowania na wypadek pożaru wraz z wykazem telefonów alarmowych.
Chuchać na zimne
Właściciele escape roomów powinni zatem już na etapie planowania działalności, a w szczególności projektowania lub przysposabiania pomieszczeń, zwrócić uwagę na kwestie bezpieczeństwa związane z wystrojem pomieszczeń, a także z możliwością ich awaryjnego opuszczenia. Niedopuszczalne będzie zatem stosowanie wykładzin (podłogowych lub ściennych) bez odpowiedniego dokumentu potwierdzającego jej właściwości niepalne, korzystanie z niesprawnych instalacji elektrycznych i/lub gazowych, zastawianie dróg ewakuacyjnych materiałami palnymi (i w ogóle ich zastawianie) czy też ograniczanie wyjść ewakuacyjnych poprzez blokowanie drzwi lub instalowanie w oknach krat itp. Należy również ocenić ryzyko i na tej podstawie ustalić procedury postępowania na wypadek sytuacji kryzysowych (np. pożaru, wypadku itp.), które pozwolą sprawnie zażegnać zagrożenie lub przynajmniej zminimalizować straty. Naturalnie w przypadku zatrudniania pracowników wszystkie osoby zaangażowane w obsługę klientów powinny być odpowiednio przygotowane (przeszkolone) do pełnionych obowiązków, a tym samym znać zasady postępowania w szczególnych sytuacjach. Oczywiście bezwzględnym obowiązkiem powinno być zapewnienie możliwości otworzenia zamkniętych drzwi do pomieszczenia od środka przez uczestników zabawy.
!Projektowane przepisy zakładają, że sprawdzeniem spełnienia wymogów przeciw pożarowych będą mogli zajmować się tylko rzeczoznawcy i osoby legitymujące się kwalifikacjami specjalisty ochrony przeciwpożarowej
W celu zwiększenia poziomu bezpieczeństwa warto również zrobić coś więcej niż to, co bezwzględnie wynika z przepisów prawa. Może to być zainstalowanie systemu monitoringu obejmującego swoim zakresem pomieszczenia, w których przebywają uczestnicy gier, zamontowanie oświetlenia awaryjnego czy systemów wykrywających zagrożenie (np. zadymienie) tam, gdzie nie jest to obligatoryjne. Takie działania niewątpliwie poprawią bezpieczeństwo klientów, a tym samym, niejako przy okazji, mogą wpłynąć na konkurencyjność danego przedsiębiorcy.
Czy zmiany są potrzebne?
Już 5 stycznia br. Joachim Brudziński, minister spraw wewnętrznych i administracji napisał na Twitterze, że polecił straży i policji szczegółową analizę obecnych przepisów prawnych regulujących prowadzenie tego typu działalności gospodarczej, a ponadto, że będzie rekomendował zmianę tych przepisów. Czy jednak zmiany faktycznie są konieczne? Faktycznie (może to kwestia krótkiego czasu) dotychczas nie wprowadzono żadnych szczegółowych regulacji prawnych związanych z działalnością escape roomów, jednakże – jak wynika z przywołanych powyżej przepisów – pewne, a właściwie bardzo konkretne i rygorystyczne zasady obowiązują, tylko nie każdy ich przestrzega. Wynika to zapewne z nieświadomości osób prowadzących tego typu działalność, że zgodnie z przepisami ustawy z 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 620 ze zm.), to właśnie na nich spoczywa obowiązek zapewnienia osobom przebywającym w budynku czy choćby (jak w przypadku tych gier) pomieszczeniu bezpieczeństwa i możliwości ewakuacji. A przecież przepisy ochrony przeciwpożarowej określające warunki, które muszą być zachowane w obiektach użyteczności publicznej, uzależniające wymagania wielkości obiektów oraz występujących w nich zagrożeń, istnieją od wielu lat.
Z uwagi na to, że kontrole służb mają docelowo objąć wszystkie tego typu obiekty w kraju, można przypuszczać, że całkowicie odmieni to branżę. Te obiekty, które nie będą spełniały nawet podstawowych wymogów, zostaną zamknięte, a te, w których stwierdzone zostaną jedynie uchybienia, będą zobowiązane stosownymi decyzjami do ich usunięcia w wyznaczonym terminie. Można śmiało stwierdzić, że w całej branży zwiększy się również świadomość w zakresie bezpieczeństwa. Można by zatem uznać, że zamiast tworzyć nowe regulacje, po prostu warto częściej dokonywać kontroli przestrzegania już tych istniejących, a niepokornych przedsiębiorców karać możliwie surowo – z zakazem eksploatacji pomieszczeń, obiektów lub ich części włącznie, jeżeli stwierdzone uchybienia mogą powodować zagrożenie życia ludzi lub bezpośrednie niebezpieczeństwo zwłaszcza powstania pożaru.
Dodatkowy wymierny obowiązek
Ministerstwo uznało jednak, że zmiany faktycznie są potrzebne, bowiem już 9 stycznia br. zaprezentowało projekt rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów. Regulacja ta, która została podpisana przez ministra Joachima Brudzińskiego 11 stycznia br., nakłada nowe wymogi na właściciela, zarządcę, użytkownika lub innego faktycznie władającego obiektem budowlanym lub jego częścią, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza o charakterze rozrywkowym, polegająca na organizowaniu gier lub zabaw, w trakcie których ich uczestnicy uwalniają się z zamkniętej przestrzeni lub w inny sposób ograniczona jest możliwość przemieszczania się tych uczestników, wskutek czego utrudniona jest możliwość ich ewakuacji. Prowadzący takie obiekty będą mieli obowiązek przeprowadzania praktycznych sprawdzianów organizacji ewakuacji ludzi w miejsce bezpieczne – na zewnątrz obiektu budowlanego lub do sąsiedniej strefy pożarowej – a także sprawdzenia spełnienia wymagań ochrony przeciwpożarowej. Po raz pierwszy muszą to zrobić jeszcze przed rozpoczęciem tej działalności oraz co najmniej raz na dwa lata. Sprawdzenie to ma być dokonywane z udziałem rzeczoznawcy do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych lub osoby legitymującej się kwalifikacjami specjalisty ochrony przeciwpożarowej (posiadającymi tytuł zawodowy inżynier pożarnictwa lub ukończone w Szkole Głównej Służby Pożarniczej studia wyższe w zakresie inżynierii bezpieczeństwa w specjalności inżynieria bezpieczeństwa pożarowego), zgodnie z przepisami ustawy o ochronie przeciwpożarowej. Co ważne, podmiot odpowiedzialny za powyższe czynności będzie zobowiązany do poinformowania właściwego miejscowo powiatowego (miejskiego) komendanta Państwowej Straży Pożarnej o terminie ich przeprowadzenia, jednak nie później niż siedem dni przed ich przeprowadzeniem. Powyższe sprawdzenia będą musiały być udokumentowane stosownym protokołem, zawierającym ocenę organizacji ewakuacji ludzi oraz spełnienia wymagań przeciwpożarowych, a protokół ten będzie trzeba przekazać – w terminie siedmiu dni od dnia przeprowadzenia sprawdzenia – do właściwej komendy powiatowej (miejskiej) Państwowej Straży Pożarnej. Jeśli chodzi o już uruchomione obiekty, to jeśli projekt zostanie zaakceptowany, pierwszych sprawdzeń należy dokonać w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
Wprowadzenie tak daleko idących, a nawet drobiazgowych zmian może sprawiać wrażenie, iż przygotowano je niekoniecznie z myślą o wyłącznie bezpieczeństwie klientów – uczestników gier. Zwłaszcza gdy przypomnimy sobie o wyborach, w jakich będzie obfitował ten rok. A pomijając nawet kwestie polityki, uważam za absolutnie bezzasadne uwzględnienie w rozporządzeniu postulatów strażackiego lobby, aby ograniczyć krąg osób uczestniczących w wykonywaniu czynności sprawdzających spełnienie wymogów z zakresu ochrony przeciwpożarowej i ewakuacji – wyłącznie do rzeczoznawców i osób legitymujących się kwalifikacjami specjalisty ochrony przeciwpożarowej. Czynności te z powodzeniem mogą bowiem wykonywać osoby posiadające kwalifikacje inspektora ochrony przeciwpożarowej. Bez wątpienia zrobią to równie dobrze, a ze względu na dużą konkurencyjność na rynku – znacznie taniej. Nowe przepisy zaczną obowiązywać 14 dni od ogłoszenia. ©℗
Jakie sankcje grożą za niedociągnięcia i na jakiej podstawie prawnej
•W przypadku naruszenia przepisów przeciwpożarowych strażacy przeprowadzający czynności kontrolno-rozpoznawcze, którzy są do tego upoważnieni przez właściwego komendanta Państwowej Straży Pożarnej, mają prawo do nakładania grzywny w drodze mandatu karnego. Takie uprawnienie daje im art. 23 ust. 6 ustawy z 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (t.j.: Dz.U. z 2018 r. poz. 1313 ze zm.). Przy czym wykroczenia są określone m.in. w art. 82 par. 2 ustawy z 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (t.j.: Dz.U. z 2018 r. poz. 618 ze zm.). Zgodnie z nim ten, kto będąc obowiązany do zapewnienia warunków ochrony przeciwpożarowej obiektu lub terenu, nie dopełnia obowiązków polegających w szczególności na:
1) zapewnieniu osobom przebywającym w obiekcie lub na terenie odpowiednich warunków ewakuacji,
2) wyposażaniu obiektu lub terenu w urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice,
3) utrzymywaniu urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic w stanie pełnej sprawności technicznej i funkcjonalnej,
4) umieszczeniu w widocznych miejscach instrukcji postępowania na wypadek pożaru wraz z wykazem telefonów alarmowych oraz wymaganych informacji,
5) oznakowaniu obiektu odpowiednimi znakami bezpieczeństwa,
6) zapewnieniu usuwania zanieczyszczeń z przewodów dymowych i spalinowych,
– podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany.
•W przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów przeciwpożarowych, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o PSP komendant powiatowy (miejski) Państwowej Straży Pożarnej uprawniony jest w drodze decyzji administracyjnej do:
1) nakazania usunięcia stwierdzonych uchybień w ustalonym terminie;
2) wstrzymania robót (prac), zakazania używania maszyn, urządzeń lub środków transportowych oraz eksploatacji pomieszczeń, obiektów lub ich części, jeżeli stwierdzone uchybienia mogą powodować zagrożenie życia ludzi lub bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania pożaru.
Powyższe decyzje podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
•W skrajnych przypadkach, zgodnie z przepisami ustawy z 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1600 ze zm.), za sprowadzenie zdarzenia, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mającego postać pożaru, grozi kara pozbawienia wolności od roku do lat 10.
•Natomiast za sprowadzenie bezpośredniego niebezpieczeństwa zdarzenia określonego powyżej grozi kara pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
