Decyzją z 13 listopada 2012 r., podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, działając z upoważnienia szefa resortu przeniósł sędziego M.P. na inne miejsce służbowe.
17 października 2013 r. złożył on w Sądzie Najwyższym odwołanie od powyższej decyzji, wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
W uzasadnieniu podkreślił, że 16 października 2013 r. dowiedział się o uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 17 lipca 2013 r. (III CZP 46/13), w którym sformułowano pogląd, zgodnie z którym "uprawnienie do przeniesienia sędziego na inne miejsce służbowe przysługuje wyłącznie ministrowi sprawiedliwości, w związku z czym nie może być przekazane innej osobie, w tym sekretarzowi lub podsekretarzowi stanu.” Podkreślono, że decyzja podjęta przez inną osobę jest bezprawna, a sędzia, którego ona dotyczy, nie może wykonywać władzy jurysdykcyjnej w sądzie, do którego został przeniesiony.
W ocenie sędziego przyjęcie odwołania przez Sąd Najwyższy wydaje się jedyną możliwą drogą do ewentualnego wyeliminowania wadliwej decyzji.
Sąd Najwyższy podkreślił, że zgodnie z art. 44 ust. 3 ustawy o KRS do postępowania przed Sądem Najwyższym stosuje się przepisy kodeksu postępowania cywilnego o skardze kasacyjnej. Odwołanie sędziego od decyzji ministra sprawiedliwości w przedmiocie zmiany miejsca służbowego jest więc szczególnym środkiem zaskarżenia, a sprawa prowadzona wskutek tego odwołania jest sprawą cywilną.
Odwołanie wnosi się za pośrednictwem ministra sprawiedliwości w terminie dwutygodniowym od doręczenia decyzji z uzasadnieniem. W poprzednim stanie wynosił on z kolei 30 dni. Wiedział o nim M.P. W niniejszej sprawie termin zaskarżenia został więc naruszony w sposób oczywisty, bo odwołanie wniesiono po około 11 miesiącach od momentu, w którym należało dokonać tej czynności.
Sąd Najwyższy uznał, że w rozpoznawanej sprawie nie występują przesłanki przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. Argumentem świadczącym o potrzebie uwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu nie może być bowiem powołanie się na motywy uchwały powiększonego składu Sądu Najwyższego z 17 lipca 2013 r. (III CZP 46/13).
Wobec tego wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania jako nieuzasadniony podlegał oddaleniu, zaś odwołanie - jako wniesione z przekroczeniem terminu - odrzuceniu.
PS
Postanowienie SN z 6 lipca 2016 roku sygn. III KRS 234/13