Przygotowana w Senacie nowelizacja ma na celu dostosowanie prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z listopada 2013 r. TK orzekł wówczas, że obecny zapis procedury karnej w zakresie, w jakim nie przewiduje możliwości zaskarżenia postanowienia o kosztach nieopłaconej przez strony pomocy prawnej z urzędu, zasądzonych po raz pierwszy przez sąd odwoławczy, jest niezgodny z konstytucyjnym prawem do sądu.

Do takiego wyroku TK doprowadziła analiza sprawy pewnej prawniczki, która jako ustanowiona z urzędu pełnomocniczka pokrzywdzonej złożyła zażalenie na postanowienie prokuratora o odmowie wszczęcia śledztwa. Sąd rozpatrujący to zażalenie, działając jako sąd odwoławczy, orzekł ws. należnego skarżącej wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu.

Skarżąca wniosła zażalenie na to postanowienie, w którym zakwestionowała wysokość przyznanej jej kwoty. Sąd wyższej instancji pozostawił jednak zażalenie bez rozpoznania, uznając je za niedopuszczalne w świetle przepisów.

Dlatego do przewidywanego w K.p.k. katalogu postanowień sądu odwoławczego podlegających weryfikacji w tzw. instancji poziomej (czyli przez inny skład tego samego sądu) zaplanowano dodanie jeszcze dwóch kategorii rozstrzygnięć - dotyczącego kosztów procesu oraz kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, o których po raz pierwszy orzekał sąd odwoławczy.

Zmieniony przepis ma więc uzyskać brzmienie: "Od postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania wydanego na skutek zażalenia, a także od wydanego w toku postępowania odwoławczego postanowienia o przeprowadzeniu obserwacji, zastosowaniu środka zapobiegawczego, nałożeniu kary porządkowej oraz w przedmiocie kosztów procesu lub nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, o których po raz pierwszy orzekał sąd odwoławczy, przysługuje zażalenie do innego równorzędnego składu sądu odwoławczego". (PAP)

Za zmianą w Kodeksie postępowania karnego głosowało 425 posłów, przeciw była jedna osoba, zaś dwie wstrzymały się od głosu.