Odprawa pieniężna w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika przysługuje na podstawie ustawy o zwolnieniach grupowych. Pierwszym kryterium ograniczającym zakres podmiotowy osób uprawnionych do uzyskania odprawy jest wielkość zatrudnienia w zakładzie pracy, bowiem ustawę stosuje się jedynie do pracodawców zatrudniających co najmniej 20 pracowników. Odprawa pieniężna należna jest zarówno w przypadku zwolnień grupowych, jak i zwolnień indywidualnych, jeżeli do rozwiązania umowy o pracę dochodzi z przyczyn niedotyczących pracownika, np. z powodu zmian organizacyjnych czy sytuacji ekonomicznej pracodawcy itp. – jeżeli przyczyny te stanowią wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy lub jego rozwiązanie na mocy porozumienia stron.
Odprawa pieniężna należna jest również co do zasady w przypadku zastosowania wypowiedzenia zmieniającego umowę o pracę i nieprzyjęcia przez pracownika nowych warunków. Jednak w tym wypadku dla oceny uprawnień pracowniczych istotne jest, czy pracownikowi zaproponowano odpowiednią pracę, odmowa przyjęcia nowych warunków może bowiem być w pewnych wypadkach potraktowana jako współprzyczyna rozwiązania stosunku pracy. Będzie tak, gdy z uwagi na interes pracownika i pracodawcy oraz rodzaj i charakter zaproponowanej mu pracy w zasadzie można oczekiwać, że pracownik powinien przyjąć zaoferowane mu nowe warunki.
Podstawa prawna
Art. 1, art. 8, art. 10 ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. nr 90, poz. 844 z późn. zm.).

odpowiedzi udzielił adw. Maciej Łapuć, Michał Wierzbicki Kancelaria Radcowsko-Adwokacka Sp.P.