W ciemnej uliczce napadł na panią Idę pies i wbił kieł w jej łydkę. Kobieta wezwała przez komórkę policję. – Całej sprawy by nie było, gdyby pan trzymał psa na smyczy i w kagańcu, bo od razu widać, że to krewki zawodnik – zauważył policjant, spoglądając na warczącego czworonoga, na oko krzyżówkę rottweilera z wilczurem.
Mężczyzna jednak twierdził, że jego pies nie należy do ras niebezpiecznych, więc nie ma obowiązku wyprowadzania go w kagańcu i na smyczy. – Ja uważam, że powinien ponieść odpowiedzialność, ale nie wiem, co mam zrobić, by tak się stało – pisze czytelniczka. – A może nic mu nie grozi – zastanawia się poszkodowana kobieta.
Jeśli właściciel psa nie zachowa ostrożności i narazi na niebezpieczeństwo osoby trzecie – w tym wypadku panią Idę, która doznała uszczerbku na zdrowiu – powinien ponieść karę. Nasza czytelniczka powinna udać się do biegłego lekarza po opinię, na ile to pogryzienie jest niebezpieczne dla zdrowia.
Za pogryzienie człowieka przez psa grozi właścicielowi odpowiedzialność karna. Jak duża – zależy od stopnia uszczerbku na zdrowiu, który może być lekki, średni lub ciężki.
Zgodnie z kodeksem karnym za spowodowanie lekkiego uszczerbku na zdrowiu (skutki trwające do 7 dni) grozi najczęściej grzywna, ale już rok więzienia, gdy działanie było umyślne. Umyślny, średni uszczerbek na zdrowiu (skutki trwające ponad 7 dni) skutkuje karą od 3 miesięcy do 5 lat więzienia, a nieumyślny raczej grzywną (10–360 zł dziennie). Spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (trwałe kalectwo, zeszpecenie ciała, śmierć) w przypadku działania umyślnego karane jest pozbawieniem wolności od 1 do 10 lat, a nieumyślnego – więzieniem do lat 3. Zniszczenie mienia do wysokości 1/4 minimalnego wynagrodzenia regulują przepisy kodeksu wykroczeń: ograniczenie wolności do miesiąca lub grzywna. Za szkodę większej wartości przepisy kodeksu karnego przewidują nawet do trzech lat więzienia.
Podstawa prawna
Art. 155, 156, 157, 160 oraz art. 288 par. 1 i 2 ustawy z 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. nr 88, poz. 553 ze zm.). Art. 124 par. 1. ustawy z 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (Dz.U. z 2013 r. poz. 482).