Dokument sporządzony w Strasburgu dnia 19 sierpnia 1985 r. wszedł w życie 1 listopada 1985 roku, ratyfikowały go w sumie 42 państwa. W Polsce zapisy konwencji w sprawie przemocy i ekscesów widzów w czasie imprez sportowych, a w szczególności meczów piłki nożnej, zaczęły obowiązywać 1 czerwca 1995 roku.
Część jej przepisów okazała się „nieaktualna i niezgodna z obecnymi europejskimi doświadczeniami i dobrymi praktykami” , „zbyt wąsko ujmowała zagadnienia bezpieczeństwa” a także „stała się niespójna, a nawet sprzeczna, ze współczesnym podejściem i doświadczeniami państw-sygnatariuszy umowy w zakresie poprawy bezpieczeństwa imprez sportowych”. Do takich wniosków doszli delegaci Ministrów Rady Europy podczas posiedzenia w 2016 roku, podczas którego przyjęto projekt Konwencji Rady Europy w sprawie zintegrowanego podejścia do bezpieczeństwa, zabezpieczenia i obsługi podczas meczów piłki nożnej i innych imprez sportowych.
Dokument ma zastąpić dotychczasowe przepisy. Jednak by doszło do ich wprowadzenia niezbędnym jest wypowiedzenie dotychczasowych regulacji, stąd dokument wypowiadający. Nowe regulacje „otworzą drogę do uwzględnienia bieżących trendów ekonomicznych, migracyjnych, politycznych, społecznych i technologicznych, wynikających m.in.: z transmisji rozgrywek sportowych w miejscach publicznych (tzw. strefy kibica), ułatwień w przemieszczaniu się kibiców i wzrostu liczby kibiców podróżujących na mecze oraz zwiększenia się liczby organizowanych na wielką skalę turniejów sportowych”.
Oznacza to, że bezpieczeństwo w czasie imprez sportowych poprawi się.
W projekcie ustawy dotyczącej wypowiedzenia konwencji wskazano, że w artykule 3 nowego dokumentu „państwa strony zobowiązały się do podjęcia wszelkich środków bezpieczeństwa na rzecz przeciwdziałania incydentom, w tym np. wprowadzenia przepisów karnych i administracyjnych w celu penalizacji sprawców aktów przemocy podczas meczów piłkarskich”.
Przepisy dopuszczają także możliwość występowania z wnioskiem o ekstradycję osób podejrzanych o dopuszczenie się czynów przestępnych oraz przekazywania osób skazanych za popełnienie przestępstw do innego państwa w celu odbycia tam orzeczonej kary.