W ramach działalności gospodarczej organizuję szkolenia za granicą na czarterowanych jachtach. Odpłatnie udostępniam też statek obsadzony załogą w celach sportowych lub rekreacyjnych. Marszałek województwa stwierdził wykonywanie przeze mnie działalności organizatora turystyki bez wymaganego wpisu do rejestru oraz zakazał mi jej prowadzenia przez okres 3 lat. Uznał, że rejsy te obejmowały kilka usług turystycznych (m.in. wyżywienie, opiekę kapitana, szkolenie żeglarskie, transport autokarowy i ubezpieczenie na żaglowcu, a także zakwaterowanie), które tworzyły jednolity program i dlatego były imprezami turystycznymi. Czy ta decyzja jest prawidłowa?
Tak, ponieważ przywołane przez czytelnika okoliczności świadczą o tym, że wykonywał on działalność organizatora turystyki. A skoro taka działalność była wykonywana bez wpisu do rejestru prowadzonego przez marszałka województwa – organ ten musiał zastosować sankcję przewidzianą w art. 72 ust. 2 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (dalej: u.s.d.g.). Przepis ten nakazuje wydanie decyzji zakazującej prowadzenia działalności gospodarczej przez okres 3 lat w przypadku, gdy jest ona realizowana bez wpisu do rejestru działalności regulowanej (por. wyrok WSA w Warszawie z 13 lutego 2015 r., sygn. akt VI SA/Wa 2302/14, www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Zgodnie zaś z art. 4 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (dalej: u.u.t.) działalność gospodarcza w zakresie organizowania imprez turystycznych oraz pośredniczenia na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów u.s.d.g. i wymaga uzyskania wpisu w rejestrze organizatorów turystyki i pośredników turystycznych.
Marszałek województwa stwierdził, że czytelnik organizował imprezy turystyczne. Należy wyjaśnić, że pojęcie to zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 2 u.u.t. i oznacza co najmniej dwie usługi turystyczne tworzące jednolity program oraz objęte wspólną ceną, jeżeli obejmują nocleg lub trwają ponad 24 godziny albo jeżeli program przewiduje zmianę miejsca pobytu.
Z kolei usługami turystycznymi zgodnie z art. 3 pkt 1 u.u.t. są usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym. Jako turystę uznaje się w myśl art. 3 pkt 9 u.u.t. osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu na okres nieprzekraczający 12 miesięcy, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości i która korzysta z noclegu przynajmniej przez jedną noc. Natomiast odwiedzającym, zgodnie z art. 3 pkt 10 u.u.t., jest osoba, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości, oraz niekorzystająca z noclegu.
Podstawa prawna
Art. 4 ust. 1, art. 3 pkt 1, 2, 9 i 10 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 187).
Art. 72 ust. 2 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 584 ze zm.).