Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Zakłócanie spokoju dziennego to działanie przeszkadzające innym ludziom w normalnym funkcjonowaniu. To wywoływanie hałasu lub uciążliwe zachowania zakłócające codzienność społeczności. Często dotyczy to nadmiernego hałasu w mieszkaniach, na przykład słuchania głośnej muzyki, donośnych awantur, czy odgłów remontów. Takie zachowania uwzględnia kodeks wykroczeń. Wiemy, co za to grozi.
Każdy człowiek ma prawo do spokoju. Zakłócanie tego spokoju to nie tylko wykroczenie, ale też negatywny czynnik, wpływający na jakość życia innych ludzi. Szanowanie spokoju jest kluczowe dla harmonijnego współistnienia w społeczności. Stąd też, jeśli ktoś traci spokój i nie może z powodu hałasów komfortowo funkcjonować na przykład we własnym mieszkaniu, to warto, żeby wiedział, że chroni go prawo, bo każdy obywatel ma prawo do spokoju.
Jaka kara za zakłócanie dziennego spokoju?
W Polsce zakłócanie dziennego spokoju traktowane jest jako wykroczenie i podlega karze grzywny. Jeśli zakłócanie spokoju dziennego jest szczególnie uciążliwe lub powtarzające się, sprawca takiego zachowania może nawet stanąć przed sądem, który nałoży inną karę, lub wysoką grzywnę.
Kodeks wykroczeń o zakłócaniu dziennego spokoju
Art. 51 Kodeksu wykroczeń: kto hałasem, krzykiem czy alarmem zakłóca spokój, porządek publiczny dzienny lub nocny albo wywołuje w miejscu publicznym zgorszenie, podlega karze grzywny, aresztu lub ograniczenia wolności. Znaczenie ma również to, czy osoba zagłuszająca ciszę i spokój była pod wpływem środków odurzających lub alkoholu.
Prawo cywilne o zakłócaniu dziennego spokoju
Zjawisko zakłócania spokoju dziennego podlega również regulacjom prawa cywilnego. Artykuł 144 mówi o zakazie immisji. Dla przykładu, na współdzielonym osiedlu każdy właściciel nieruchomości powinien powstrzymywać się od działań, które mogłyby zakłócać korzystanie sąsiadom z ich mieszkań. Immisja może być bezpośrednia, jak np. umyślnie zostawienie nieczystości na posesji sąsiada (ochrona własności prywatnej - art. 140 k.c.), czy pośrednia tj. dźwięk, zapach, ciecz. Immisję pośrednią dzieli się również na materialną i niematerialną. Przed takimi immisjami właściciele mogą się chronić, powołując się na art. 23 i 24 kodeksu cywilnego, czyli w trybie ochrony dóbr osobistych i z art. 222 kc w zw z art. 144 kc.
Warto pamiętać, że karze podlega nie tylko zakłócanie ciszy nocnej, ale też zakłócanie spokoju dziennego. Szacunek do komfortowego życia innych ludzi we wspólnym środowisku obowiązuje całą dobę.
