Jeżeli inwestor na wezwanie organu wykonał obowiązek usunięcia nieprawidłowości, o których mowa w art. 35 ust. 1 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, to podstawą odmowy wydania pozwolenia na budowę są przyczyny merytoryczne. Nawet gdyby zostały usunięte tylko częściowo.
ikona lupy />
Linia orzecznicza / Dziennik Gazeta Prawna
Sygn. akt II OSK 1023/14
WYROK NACZELNEGO SĄDU ADMINISTRACYJNEGO
z 29 grudnia 2015 r.
TEZA: Jeżeli inwestor na wezwanie organu wykonał obowiązek usunięcia nieprawidłowości, o których mowa w art. 35 ust. 1 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, to podstawą odmowy wydania pozwolenia na budowę są przyczyny merytoryczne. Nawet gdyby zostały usunięte tylko częściowo.
STAN FAKTYCZNY
S.G. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Zakład Hydrauliczny S.G. (dalej inwestor) wystąpił z wnioskiem o wydanie pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego. Starosta wołomiński postanowieniem nałożył na niego obowiązek usunięcia w terminie 60 dni nieprawidłowości i braków projektu budowlanego. Inwestor w odpowiedzi na postanowienie wzywające do uzupełnienia braków dołączył pismo burmistrza miasta Ząbki dotyczące utwardzenia ul. A. na odcinku od ul. G. do wysokości działki o nr. ew. (...) w Z. i projekty budowlane. Po analizie tych dokumentów starosta uznał, że inwestor nie dokonał ich uzupełnienia w żądanym zakresie, tj. dostępu do drogi publicznej oraz sposobu odprowadzania wód opadowych. Ponieważ wyznaczony w postanowieniu termin 60 dni jeszcze nie upłynął, poinformowano inwestora o brakach i możliwości ich uzupełnienia w wyznaczonym postanowieniem z października 2011 r. terminie.
Następnie starosta decyzją odmówił zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego (kategoria obiektu budowlanego XIII) w Z. przy ul. A. Inwestor wniósł odwołanie od tej decyzji do wojewody mazowieckiego. Ten uchylił rozstrzygnięcie organu I instancji i przekazał mu sprawę do ponownego rozpatrzenia. Starosta wołomiński ponownie odmówił zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego. Inwestor zaskarżył tę decyzję. Wojewoda utrzymał ją w mocy. W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia zauważył, że inwestor nie usunął wszystkich nieprawidłowości i braków wskazanych w postanowieniu starosty wołomińskiego. Projekt zagospodarowania terenu, pomimo wyraźnych wskazań organu I instancji zawartych w tym postanowieniu, nie został poprawiony w części dotyczącej dostępu projektowanej inwestycji do drogi publicznej. Zdaniem organu oba dojazdy – do ul. S. lub ul. G. – ze względu na szerokość i stan własności nie są odpowiednie do obsługi projektowanego budynku wielorodzinnego. Z drogi gminnej mogą wprawdzie korzystać wszyscy, jednak z uwagi na jej szerokość dla prawidłowego funkcjonowania drogi konieczne jest skorzystanie z działki prywatnej. Decyzję wojewody inwestor zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Ten skargę oddalił. Następnie inwestor złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. NSA uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę WSA w Warszawie do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Zdaniem NSA stanowisko sądu I instancji, że inwestor nie wykonał obowiązków nałożonych na niego postanowieniem, należy uznać za niezasadne. Realizując ten obowiązek, inwestor udzielił staroście stosownych wyjaśnień. Nawet jeśli wyjaśnienia te nie satysfakcjonowały organu, tego rodzaju okoliczność nie może być uznana za niewykonanie obowiązku. O niewykonaniu obowiązku można mówić wówczas, gdy inwestor w ogóle nie udzielił odpowiedzi lub gdy udzielona odpowiedź jest niezwiązana z przedmiotem sprawy. Jeśli natomiast udzielona odpowiedź jest w ocenie organu jedynie niepełna lub nie wyjaśnia istotnych dla sprawy okoliczności, to może to być podstawą do odmowy wydania pozwolenia na budowę z przyczyn merytorycznych, np. z powodu niezgodności projektu zagospodarowania działki z przepisami techniczno-budowlanymi.
Okoliczność taka nie może natomiast być podstawą odmowy wydania pozwolenia na budowę z przyczyn wymienionych w art. 35 ust. 3 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.), tj. z powodu nieusunięcia w terminie wskazanych przez organ administracji nieprawidłowości. W ocenie NSA organy odmówiły wydania pozwolenia na budowę w istocie z przyczyn merytorycznych, wskazując, że inwestor nie wykazał, iż posiada dostęp do drogi publicznej zgodny z wymogami wynikającymi z par. 14 rozporządzenia ministra infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1422) oraz że projekt nie zawiera rozwiązań, które gwarantowałyby prawidłowe odprowadzanie ścieków deszczowych z powstałej zabudowy. W skardze do WSA inwestor kwestionował stanowisko organów i wskazywał argumenty, które jego zdaniem przemawiają za tym, iż inwestycja ma zapewniony dostęp do drogi publicznej oraz że w projekcie budowlanym rozwiązano kwestię odprowadzania wód opadowych. Wojewódzki Sąd Administracyjny, rozpoznając ponownie skargę, powinien dokonać oceny tych argumentów i przesądzić w uzasadnieniu wyroku, jeśli zostanie sporządzone, czy w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego są one zasadne, czy też nie.