Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Sądu Najwyższego w sporze z fundacją ePaństwo. Poszło o umowy zawarte z wydawnictwem prawniczym W. oraz redakcją P., które publikowały orzecznictwo SN. Fundacja chciała je poznać. Pytała też, w jakiej liczbie i w jakim trybie wydane serie zostały potem zakupione przez SN.

Fundacja od lat drąży temat współpracy SN z prywatnymi wydawnictwami. Sama wystąpiła kiedyś o dostęp do orzeczeń SN i natrafiła na opór. Chciała zapewnić dostęp do najważniejszego orzecznictwa w Polsce nie tylko użytkownikom specjalistycznych, płatnych programów, lecz także zwykłym obywatelom.
Jednak mimo wielu wygranych spraw sądowych fundacja do dziś nie dostała umów do ręki. SN początkowo w ogóle odmawiał wszczęcia postępowania. Takie rozstrzygnięcia podważył WSA w Warszawie, a potem NSA (sygn. akt II SA/Wa 2259/11, sygn. akt I OSK 916/12). W 2012 r. pierwszy prezes SN uznał z kolei, że wniosek fundacji nie zasługuje na uwzględnienie, bo żądane informacje nie są informacjami publicznymi. Fundacja wniosła wtedy skargę na bezczynność, a WSA przyznał jej rację (sygn. akt II SAB/Wa 443/13). Teraz NSA oddalił kasację SN w tej sprawie.
Paraliż urzędów stanu cywilnego. Kto jest winny, że na odpis aktu czekamy miesiąc?
Paraliż urzędów stanu cywilnego. Kto jest winny, że na odpis aktu czekamy miesiąc?

Zobacz również
Według NSA nie ulega wątpliwości, że umowy na wydawanie zbiorów orzecznictwa Sądu Najwyższego oraz informacje dotyczące trybu, ilości i kwot na ten cel wydatkowanych stanowią informację publiczną, wskazują bowiem sposób działania władzy publicznej. Ustawa o finansach publicznych ustanawia wszak zasadę jawności gospodarki środkami publicznymi (art. 9 pkt. 1 i art. 33 ust. 1; Dz.U. z 2013 r. poz. 885 ze zm.). I reguła ta dotyczy także Sądu Najwyższego. Zdaniem NSA niższa instancja słusznie zresztą przywołała wyrok samego Sądu Najwyższego z 2012 r. (sygn. akt I CSK 190/12), który przesądził, że umowy cywilnoprawne zawierane przez warszawski ratusz są informacją publiczną.
Według NSA do udostępnienia wnioskowanych umów nie znajdują zastosowania przepisy innych ustaw niż ustawa o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2014 r. poz. 782 ze zm. – u.d.i.p.). Takim przepisem nie jest również art. 139. ust. 3 ustawy – Prawo o zamówieniach publicznych (Dz.U. z 2013 r. poz.907) stanowiący, że umowy w sprawach zamówień publicznych zawierane w trybie tej ustawy są jawne i podlegają udostępnianiu na zasadach określonych w przepisach o dostępie do informacji publicznej. Nie można twierdzić – jak pierwszy prezes SN – że skoro ustawa dotycząca przetargów ustanawia zasadę jawności dla umów o większej wartości, to tym samym do umów o mniejszej wartości wyłącza stosowanie u.d.i.p.
Według NSA nietrafne były także zastrzeżenia SN, który oczekiwał zawieszenia postępowania z powodu zaskarżenia przez pierwszego prezesa ustawy o informacji publicznej do Trybunału Konstytucyjnego (K 58/13). W takim bowiem przypadku sąd może zawiesić postępowanie, ale nie musi. A sąd I instancji nie miał wątpliwości co do konstytucyjności przepisów, na podstawie których rozstrzygał. Takie stanowisko podzielił NSA.
Sąd I instancji nie miał wątpliwości co do konstytucyjności przepisów, na podstawie których rozstrzygał
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 30 września 2015 r., sygn. akt I OSK 2093/14. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia