Sąd Najwyższy w powiększonym składzie podjął 16 kwietnia uchwałę odpowiadając na pytanie prawne trzyosobowego składu sędziowskiego Sądu Najwyższego .

Pytanie dotyczyło tego, czy na podstawie art. 116 § 1 ustawy z a 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) w związku z art. 31 i 32 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych tj: Dz. U. z 2013 r. poz. 1442 z póżn. zm.) dopuszczalne jest pominięcie w decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ustalającej odpowiedzialność członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zaległości składkowe spółki wskazania, że odpowiedzialność ta jest solidarna z innymi członkami zarządu, co do których zostały wydane odrębne decyzje?

SN uznał, że taki zapis nie jest potrzebny w decyzji do tego, by wszyscy członkowie spółki solidarnie ponosili odpowiedzialność za dług wobec ZUS. Tym samym sądzący się z ZUS będzie musiał zapłacić zaległości, bowiem nie będzie mógł uznać, że decyzja jest nieważna.

Podstawa prawna

Uchwała Sądu Najwyższego z 16 kwietnia 2014 r. Sygn. akt I UZP 2/13