Dyrektywa ta zniosła wymóg przedkładania przez obywateli chcących kandydować do Parlamentu Europejskiego zaświadczenia (potwierdzonego przez właściwy organ państwa członkowskiego, którego są obywatelami), że nie są oni pozbawieni prawa do kandydowania. Wiele osób miało trudności z identyfikacją organów uprawnionych do wydawania takich zaświadczeń, co z kolei było powodem, że niewielu z nich decydowało się kandydować do Parlamentu Europejskiego w państwie członkowskim miejsca zamieszkania.
W związku z tym w ustawie Kodeks wyborczy zaproponowano zniesienie obowiązku przedkładania przez obywateli Unii Europejskiej zaświadczenia, zastępując je oświadczeniem, że dana osoba nie jest pozbawiona prawa do kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego. Elementem tego oświadczenia jest zamieszczenie informacji o ostatnim adresie zamieszkania kandydata w państwie członkowskim.
Nowe przepisy określają również, że w ministerstwie spraw wewnętrznych zostanie utworzony punkt kontaktowy, w którym będą przyjmowane i przekazywane informacje niezbędne do ustalania prawa wybieralności przez kandydatów, obywateli państw członkowskich UE.