Przedsiębiorca może starać się o zarejestrowanie swojej nazwy lub nazwy, której używa do oznaczania swoich towarów i usług, jako znaku towarowego. Takim znakiem może być nie tylko słowo, ale także każde inne oznaczenie, które da się przedstawić w sposób graficzny (w tym logotyp, znak dźwiękowy, kompozycja kolorystyczna czy znak przestrzenny).
Tego rodzaju oznaczenie musi jednak przyczyniać się do odróżnienia towarów i usługi jednego przedsiębiorstwa od oferowanych przez inny podmiot gospodarczy. Znak towarowy gwarantuje przede wszystkim to, że oznaczone nim towary lub usługi pochodzą od danego przedsiębiorcy, a co za tym idzie – często mają rzetelną jakość.
Jeśli przedsiębiorca zamierza prowadzić działalność tylko na terytorium Polski, to powinien zgłosić swoje oznaczenie do rejestracji w Urzędzie Patentowym RP. Musi również wskazać konkretne rodzaje towarów i usług według międzynarodowej klasyfikacji nicejskiej, dla których zamierza używać swojego oznaczenia.
Jeżeli natomiast przedsiębiorca chciałby prowadzić swoją działalność także w innych krajach Unii Europejskiej, to powinien zarejestrować swoje oznaczenie dla określonych towarów lub usług jako wspólnotowy znak towarowy w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w Alicante. Wtedy uzyska ochronę swojego znaku towarowego na terytorium całej UE.
Jeśli natomiast przedsiębiorca planuje świadczenie usług czy sprzedaż towarów w wybranych państwach świata, może skorzystać z procedury zgłoszenia międzynarodowego w Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO) w Genewie za pośrednictwem Urzędu Patentowego RP, opierając się na porozumieniu madryckim o międzynarodowej rejestracji znaków towarowych z 14 kwietnia 1891 r. (tzw. porozumienie madryckie) lub protokole do tego porozumienia (tzw. protokół madrycki).