Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Prokurator generalny wniósł o podjęcie uchwały przez skład siedmiu sędziów Sądu Najwyższego.
Miała ona wyjaśnić, czy zawarte w art. 575 par. 1 kodeksu postępowania karnego określenie „wyrok łączny traci moc” oznacza, że z chwilą wydania nowego wyroku łącznego tracą moc wszystkie rozstrzygnięcia zawarte w poprzednim, czy też tylko rozstrzygnięcia o połączeniu kar tego samego rodzaju bądź o umorzeniu postępowania, które zostały objęte nowym wyrokiem łącznym.
Przepis ten stanowi bowiem tylko, że jeżeli po wydaniu wyroku łącznego zachodzi potrzeba wydania nowego orzeczenia łącznego, to z chwilą jego wydania poprzedni wyrok traci moc. Prokurator generalny wskazał, że zarówno w orzecznictwie SN, jak i sądów powszechnych jest problem z rozumieniem tego przepisu.
Sprzeczne poglądy doktryny
Pierwsze stanowisko sprowadza się do stwierdzenia, że z chwilą wydania nowego wyroku łącznego poprzedni traci moc w całości. I nie ma przy tym znaczenia zakres różnic w treści obu wyroków i to, ile kar łącznych wymierzono w poprzednim orzeczeniu.
Odmienny pogląd zakłada, że przewidziana w tym przepisie utrata mocy dotyczy nie całego poprzedniego wyroku łącznego, a jedynie orzeczenia o konkretnej karze łącznej w nim zawartej.
Uchwała siedmiu sędziów
Sąd Najwyższy stwierdził w uchwale, że wyrażenie „wyrok łączny traci moc” oznacza, że z chwilą wydania nowego wyroku łącznego poprzednie rozstrzygnięcia tracą moc w tym zakresie, w jakim odnosi się do nich nowe orzeczenie. Sędziowie zauważyli, że przepisy procedury karnej nie zawierają definicji wyroku łącznego.
Wskazali, że zostaje on wydany, jeżeli sprawca popełnił dwa przestępstwa lub więcej, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne, podlegające jednak łączeniu.
W takim przypadku sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa.
W postępowaniu w przedmiocie wyroku łącznego sąd rozstrzyga zatem o dwóch kwestiach. Po pierwsze o tym, w jakim zakresie skazania jednostkowe spełniają warunki objęcia karą łączną. Po drugie o tym, jak należy połączyć skazania jednostkowe i określić wysokość kary.
Sędziowie w uzasadnieniu uchwały zaproponowali, by w celu uniknięcia wątpliwości dotyczących zakresu utraty mocy poprzedniego wyroku łącznego fakt ten był wyraźnie zaznaczony w treści orzeczenia. Taka klauzula eliminowałaby problemy z wykonaniem poszczególnych kar łącznych.
Uchwała Sądu Najwyższego z 29 października 2012 r., sygn. akt I KZP 15/12.
