Zasady prowadzenia biur turystycznych znacząco zmieniła nowelizacja ustawy o usługach turystycznych, która zaczęła obowiązywać 17 września 2010 r. Wcześniej każdy, kto chciał działać na rynku turystycznym, musiał powierzyć kierowanie przedsiębiorstwem (a także jego samodzielnymi jednostkami) osobom posiadającym odpowiednie kwalifikacje.
Za takie uznawano między innymi rok praktyki w obsłudze turystów i ukończone studia wyższe z zakresu turystyki i rekreacji, prawa, ekonomii lub zarządzania i marketingu. Albo dwa lata praktyki w obsłudze turystów i ukończoną szkołę średnią z zakresu obsługi turystów lub ukończone inne studia wyższe.
Dodatkowym wymogiem była niekaralność za przestępstwa przeciwko zdrowiu i życiu, wiarygodności dokumentów, mieniu oraz przeciwko obrotowi gospodarczemu.
Po wejściu w życie nowelizacji wymogi te zostały zniesione.
Od września 2010 r. prowadzić firmę turystyczną może każdy, kto uzyska wpis do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych prowadzonego przez właściwego miejscowo marszałka województwa.
Za to nowelizacja nałożyła na biura podróży obowiązek zawierania umów gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej. Ma ona zapewnić klientom biura podróży, które zbankrutowało, pokrycie m.in. kosztów ich powrotu z imprezy turystycznej do miejsca wyjazdu lub planowanego powrotu.
W konsekwencji biurom prowadzonym często przez osoby bez doświadczenia wzrosły koszty działalności.

Podstawa prawnaUstawa z 29 kwietnia 2010 r. o zmianie ustawy o usługach turystycznych oraz o zmianie ustawy – Kodeks wykroczeń (Dz.U. nr 106, poz. 672).