Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
/>
Mam wątpliwości. W piśmie do Ministerstwa Sprawiedliwości zwróciliśmy uwagę na to, czy koniecznie trzeba zamieścić w przepisach definicję dokumentu. Naszym zdaniem spowoduje to problemy z wykładnią pojęcia „dokument”.
Do tej pory nie było ono zdefiniowane i rozumiano je tak jak w mowie potocznej. Zdaniem komorników sformułowana w projekcie ustawy definicja nie jest zgodna z całym projektem założeń.
Intencją ustawodawcy było bowiem przypisanie charakteru dokumentu informacji, o ile utrwalona zostanie w sposób umożliwiający jej odtworzenie. Tymczasem przygotowywana nowela przyznaje taki charakter nie informacji, lecz nośnikowi, na którym informacja została zapisana.
Dlatego dokumentem ma być np. płyta CD, a nie informacja zapisana na takiej płycie.
Czy potrzebne jest wprowadzenie podziału na dokumenty tekstowe i inne, np. fotografie, plany i rysunki?
Komornicy uważają za nieuzasadnione wprowadzanie w kodeksie postępowania cywilnego rozróżnienia na dokumenty tekstowe, które umożliwiają identyfikację wystawców, i inne dokumenty oraz ograniczenie uregulowania tylko do tekstowych.
Spowoduje to, że kodeks postępowania nie będzie regulował dokumentów nietekstowych jako dowodów w postępowaniu cywilnym.
Nasze wątpliwości budzi też nazwa: forma dokumentowa. Nowela art. 73 i następnych kodeksu cywilnego przewiduje obok formy pisemnej i szczególnej (akt notarialny, notarialnie poświadczony podpis i pismo z datą pewną) nową formę czynności, tj. dokumentową.
Tymczasem dotychczasowe formy, wcześniej wymienione, również są formą dokumentu.
Dlatego niezrozumiałe jest uregulowanie, zgodnie z którym dla zachowania dokumentowej formy czynności prawnej wystarczy złożenie oświadczenia woli w postaci dokumentu w taki sposób, aby można było ustalić osobę, która je złożyła.
Skoro dokumentem ma być nośnik informacji umożliwiający odtworzenie informacji, to oświadczenie woli powinno być złożone w postaci tego nośnika.
Czy można się zgodzić, że wyodrębnienie w kodeksie formy elektronicznej usunie spór wokół posługiwania się tą formą przez osoby mogące czytać, lecz niemogące pisać?
Nie. W dodatku uważam, że interesom osób niepełnosprawnych nie będzie służyło rozszerzenie zakresu zastosowania przepisu art. 79 k.c. na osoby niemogące zarówno pisać, jak i czytać.
Przyzwolenie osobom niemogącym czytać na składanie oświadczeń woli w formie pisemnej skutkować będzie tym, że będą mogły złożyć podpis pod tekstem oświadczenia woli, którego treści nie są w stanie zweryfikować.
