Dla większości produktów istnieją w polskim prawie przepisy, które określają wymagania bezpieczeństwa. Są to na przykład zabawki, żywność, kosmetyki itp. A co z pozostałymi produktami? Jak wyjaśnia Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, do wszystkich innych wyrobów, dla których nie ma szczegółowych regulacji – przykładem mogą być zapalniczki, łóżeczka dla dzieci, meble czy świeczki – stosuje się ustawę z 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz.U. nr 229, poz. 2275 oraz z 2007 r. nr 35, poz. 215).

Ocena produktów

Nakłada ona na producenta wiele obowiązków – przede wszystkim nakazuje wprowadzać na rynek wyłącznie produkty bezpieczne. Wyrób nie powinien stwarzać zagrożenia, gdy używany jest zarówno w sposób typowy (zgodny z przeznaczeniem), jak i inny, lecz dający się przewidzieć. Nie zawsze możliwe jest całkowite wyeliminowanie ryzyka – dlatego ustawa dopuszcza wystąpienie znikomego zagrożenia, czyli takiego, które da się pogodzić ze zwykłym używaniem rzeczy i uwzględniającego wysoki poziom wymagań dotyczących ochrony życia i zdrowia.
Oceniając bezpieczeństwo produktu, bierze się pod uwagę:
● cechy – w tym jego skład, opakowanie, instrukcję montażu, instalacji i konserwacji,
● oddziaływanie na inne wyroby,
● wygląd – oznakowanie, ostrzeżenia i instrukcje dotyczące użytkowania,
● kategorie konsumentów narażonych na niebezpieczeństwo w związku z jego używaniem.

Informacje po polsku

Producent wprowadzający produkt na rynek polski jest zobowiązany dostarczać konsumentom informacje w języku polskim, umożliwiające im ocenę zagrożeń oraz przeciwdziałanie im. Do jego obowiązków należy również:
● umieszczanie na produktach swojej nazwy i adresu,
● przeprowadzanie badań próbek produktów, analizowanie skarg konsumentów oraz – jeśli to potrzebne – prowadzenie ich rejestru i informowanie dystrybutorów o prowadzonych przez siebie działaniach.
Producenci i dystrybutorzy powinni być również świadomi obowiązku powiadomienia prezesa UOKiK, gdy dowiedzą się, że wprowadzili na rynek produkty niebezpieczne.

Definicja producenta

Definicja producenta w ustawie jest bardzo szeroka. Wszystko po to, by uniknąć problemów z produktami, za które nikt nie chce wziąć odpowiedzialności. Producentem jest zatem nie tylko ten, kto wytwarza towar, ale każdy, kto występuje jako wytwórca, firmując produkt swoim nazwiskiem, znakiem towarowym, nazwą itp. Zostanie za niego uznana również osoba dokonująca naprawy lub regeneracji towaru. Gdy producent nie prowadzi działalności w UE, odpowiedzialność taką jak on będzie ponosił jego przedstawiciel lub importer produktu.
Przedsiębiorcy, którzy nie przestrzegają wymagań określonych w ustawie, narażają się na sankcje finansowe do 100 tys. zł. Kary nakłada prezes UOKiK w drodze decyzji administracyjnej.