Posiadanie przez cudzoziemca udziału we własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości nie zwalnia go z obowiązku uzyskania zezwolenia w przypadku nabywania dalszych udziałów we własności tej nieruchomości.
Nabycie nieruchomości przez cudzoziemca bez uzyskania decyzji ministra spraw wewnętrznych i administracji zezwalającej na nabycie przez niego gruntu jest nieważne.
Decyzja taka jest wydawana wówczas, gdy minister obrony narodowej nie wniesie sprzeciwu, a w przypadku nieruchomości rolnych również minister rolnictwa i rozwoju wsi.
Prawo do nieruchomości powstaje z chwilą nabycie własności nieruchomości lub nabycia użytkowania wieczystego, a także udziału w tych prawach. Posiadanie przez cudzoziemca udziału we własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości nie zwalnia go z obowiązku uzyskania zezwolenia w przypadku nabywania dalszych udziałów we własności (użytkowaniu wieczystym) tej nieruchomości.

Więzi z Polską

Zezwolenie ministra jest wydawane w drodze decyzji administracyjnej na wniosek cudzoziemca, jeżeli nabycie nieruchomości przez cudzoziemca nie spowoduje zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego, a także nie sprzeciwiają się temu względy polityki społecznej. Cudzoziemiec powinien także wykazać, że zachodzą okoliczności potwierdzające jego więzi z Polską.
Wniosek o wydanie zezwolenia powinien zawierać: oznaczenie wnioskodawcy i jego statusu prawnego; oznaczenie nabywanej nieruchomości; oznaczenie zbywcy; określenie formy prawnej nabycia nieruchomości oraz informację o celu i możliwości nabycia nieruchomości.
Zezwolenie powinno określać również: osobę nabywcy i zbywcy; przedmiot nabycia, a także specjalne warunki, od których spełnienia będzie uzależniona możliwość nabycia nieruchomości, określone w zezwoleniu przez ministra spraw wewnętrznych. Zezwolenie jest ważne dwa lata od dnia wydania.

W drodze dziedziczenia

Cudzoziemiec może nabyć wchodzącą w skład spadku nieruchomość na podstawie testamentu, musi jednak w tym przypadku również uzyskać zezwolenie. Oznacza to, że powołany do dziedziczenia cudzoziemiec uzyskuje pozycję spadkobiercy testamentowego i nabywa prawo własności nieruchomości lub prawo użytkowania wieczystego już z chwilą otwarcia spadku, czyli z chwilą śmierci spadkodawcy. Jednakże w razie gdy cudzoziemiec w ciągu dwóch lat od wskazanej chwili nie wystąpi z wnioskiem o wydanie zezwolenia bądź też jeśli zezwolenia takiego nie uzyska – traci przysługujące mu prawo własności nieruchomości lub prawo użytkowania wieczystego na rzecz osób, które byłyby powołane do dziedziczenia z ustawy.
Natomiast nabycie przez cudzoziemca nieruchomości w drodze dziedziczenia ustawowego nie wymaga uzyskania przez niego zezwolenia.
Podstawa prawna
Ustawa z 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (t.j. Dz.U. z 2004 r. nr 167, poz. 1758 z późn. zm.).