Od wniosku egzekucyjnego, w którym wierzyciel domaga się wykonania wyroku eksmisyjnego, pobierana jest przez komornika opłata stała. Wynosi ona 40 proc. przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego.
Wierzyciel wniósł skargę na czynności komornika, który jego zdaniem zaniechał wykonania czynności sprawdzających. Nie zwrócił się też do urzędu gminy o wskazanie pomieszczenia tymczasowego dla dłużnika oraz bezpodstawnie zażądał zaliczki.

Wskazanie pomieszczenia

Komornik twierdził jednak, że przed zwróceniem się do gminy o wskazanie takiego pomieszczenia jest on zobowiązany do wykonania innych czynności. Może je dopiero podjąć po wniesieniu przez wierzyciela opłaty stałej od wniosku o wszczęcie egzekucji. Wierzyciel zakwestionował wysokość ustalonej przez komornika opłaty.
Sąd pierwszej instancji uznał, że skarga nie może zostać uwzględniona. Następnie sąd okręgowy wskazał, że wykonując obowiązek opróżnienia lokalu służącego zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych bez prawa dłużnika do lokalu socjalnego albo zamiennego, komornik powinien wstrzymać się z dokonaniem czynności do czasu, aż gmina wskaże pomieszczenie tymczasowe. Obowiązkiem komornika jest przy tym przed dokonaniem wezwania dłużnika wysłuchanie go w celu ustalenia jego sytuacji rodzinnej i majątkowej.
Komornik powinien również ustalić, czy przysługuje mu tytuł prawny do innego lokalu lub pomieszczenia, w którym może zamieszkać. Dopiero w sytuacji gdy dłużnikowi nie przysługuje prawo do takiego lokalu ani nie znalazł on tymczasowego pomieszczenia albo gdy wierzyciel nie znalazł takiego pomieszczenia, komornik niezwłocznie występuje do gminy. Powinna ona wskazać tymczasowe pomieszczenie.
Zdaniem sędziów sąd pierwszej instancji trafnie przyjął, że komornik zwraca się z pytaniem do gminy w trakcie toczącego się już postępowania egzekucyjnego.

Dalsze naruszenia

W zależności od treści złożonego wniosku egzekucyjnego oraz dołączenia do niego tytułu wykonawczego komornik powinien wezwać jednorazowo do opłaty stałej w wysokości albo 40 proc., albo 25 proc. pod rygorem zwrotu wniosku. Z treści złożonego wniosku wynikało, że wierzyciel domagał się opróżnienia lokalu zajmowanego przez dłużnika. W takim przypadku opłata za eksmisję powinna zostać pobrana w wysokości 40 proc. Niezależnie od tego, czy z dokonaniem eksmisji połączone jest usunięcie ruchomości, co ma miejsce jedynie przy egzekucji wydania nieruchomości. Dlatego komornik prawidłowo ustalił opłatę.
SYGN. AKT VIII Cz 404/10