Zgodnie z obecnie obowiązującym prawem wierzyciel może dokonać wyboru komornika z terytorium całego kraju. Jeżeli więc sądzi, że skuteczniej wyegzekwuje jego należność komornik spoza właściwości ogólnej, to ma prawo właśnie do niego złożyć wniosek o wszczęcie egzekucji. Musi jednak pamiętać, że zostanie zobowiązany do ponoszenia kosztów czynności egzekucyjnych podejmowanych przez komornika poza jego rewirem.

Co musi zawierać wniosek

Składając wniosek o wszczęcie egzekucji do komornika, który zgodnie z przepisami prawa nie jest odpowiedni dla jej prowadzenia, wierzyciel powinien pamiętać o załączeniu oświadczenia na piśmie o skorzystaniu z prawa wyboru komornika. W takim oświadczeniu musi się powołać na art. 8 ust. 5 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji, który mówi o prawie wierzyciela do dokonania takiego wyboru. Jeżeli takie oświadczenie nie zostanie dołączone, komornik przekaże nasz wniosek do komornika, któremu sprawa przypadłaby zgodnie z właściwością ogólną. Z wniosku musi bowiem jasno wynikać, że wierzyciel dokonuje wyboru danego komornika, a nie, że nastąpiło błędne skierowanie wniosku egzekucyjnego.
W tym miejscu należy jednak podkreślić, że wierzyciel, powierzając prowadzenie egzekucji komornikowi poza jego rewirem, musi się liczyć z dodatkowymi kosztami. Ponadto koszty te nie zostaną przerzucone na dłużnika. Wierzyciel ma także obowiązek wpłacenia zaliczki na pokrycie kosztów komornika. Do czasu otrzymania zaliczki komornik nie podejmie żadnej czynności egzekucyjnej. Przez koszty rozumie się diety komornika, zwrot za przejazdy, transporty specjalistyczne oraz koszty noclegów komornika. Trzeba także zaznaczyć, że wierzyciel musi ponieść takie koszty nawet wówczas, jeżeli przysługuje mu zwolnienie od kosztów sądowych.

Kiedy komornik odmówi

Regułą jest, że komornik wybrany przez wierzyciela nie może odmówić przyjęcia wniosku o wszczęcie egzekucji. Jednakże przepisy prawa wskazują kilka przypadków, kiedy komornik ma do tego prawo. Po pierwsze komornik wybrany przez wierzyciela odmawia wszczęcia egzekucji, jeżeli ma zaległości w swojej pracy przekraczające okres sześciu miesięcy. Wyda wówczas postanowienie o odmowie wszczęcia egzekucji, a wierzyciel będzie musiał poszukać innego komornika lub skierować swój wniosek do komornika, do którego zgodnie z przepisami kodeksu postępowania cywilnego należałaby egzekucja. Po drugie komornik odmówi żądaniu wierzyciela, gdy doszło do zbiegu egzekucji sądowych do tej samej rzeczy lub tego samego prawa prowadzonych przez różnych komorników. W takim przypadku dalsze czynności egzekucyjne będzie prowadził komornik, który jako pierwszy wszczął egzekucję. Wszczęcie egzekucji w rozumieniu tego przepisu oznacza dokonanie przez komornika pierwszej czynności egzekucyjnej. Tak więc w sytuacji, gdy do komornika z Warszawy wpłynie wniosek o przeprowadzenie egzekucji z samochodu dłużnika i okaże się, że ten sam samochód zajął już komornik z Wrocławia, dalsze czynności egzekucyjne będzie prowadził komornik wrocławski.
Podstawa prawna
Ustawa z 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz.U. z 2006 r. nr 167, poz. 1191 z późn. zm.).