Roszczenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z należącej do niej nieruchomości przedawnia się po upływie trzech lat.
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością kupiła w 2002 roku prawo użytkowania wieczystego nieruchomości, na której przebiega naziemny ciepłociąg ograniczający możliwość korzystania z nieruchomości. Ciepłociąg stanowi własność Miejskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej. Spółka może żądać od przedsiębiorstwa wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z gruntu jedynie za okres ostatnich trzech lat. Sąd Najwyższy w uchwale stwierdził bowiem, że roszczenie przedsiębiorcy, który jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z jego nieruchomości przez inny podmiot przedawnia się w terminie trzech lat.

Wykorzystanie środków

Roszczenia przedsiębiorcy, który dochodzi wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z należącej do niego nieruchomości, są związane z prowadzoną przez niego działalnością, jeżeli uzyskane w ten sposób środki przeznacza na prowadzenie działalności gospodarczej. Jeśli przychody przeznacza on na inne cele, można uznać, że jego roszczenie nie jest związane z prowadzeniem działalności. Udowodnienie tej kwestii jest stosunkowo łatwe w przypadku przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną, która przeznaczy uzyskane z realizacji opisanych wyżej roszczeń środki na zaspokojenie własnych potrzeb lub potrzeb bliskich. Trudniej jest w przypadku przedsiębiorców, których zakres działania obejmuje wyłącznie prowadzenie działalności gospodarczej.

Na korzyść przedsiębiorcy

Jednak zdaniem SN należy domniemywać, że zawsze gdy z roszczeniem występuje przedsiębiorca – jest to roszczenie związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
Kodeks cywilny nie zawiera ustawowej definicji działalności gospodarczej, ale stanowi kogo można uznać za przedsiębiorcę. I tak, zgodnie z art. 431 k.c przedsiębiorcą jest osoba, która we własnym imieniu prowadzi działalność gospodarczą.
Należy więc uznać, że jeżeli czynności dokonuje przedsiębiorca, to przemawia za tym domniemanie, że wchodzi ona w zakres działalności gospodarczej. Konsekwentnie należy też domniemywać, że jeżeli z roszczeniem występuje przedsiębiorca, to jest to roszczenie związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Tylko gdyby dokonanie czynności lub dochodzenie roszczenia nie pozostawały w żadnym funkcjonalnym związku z przedmiotem prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności, to należałoby uznać, że nie jest to czynność o charakterze gospodarczym ani roszczenie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Uchwała Izby Cywilnej Sądu Najwyższego (sygn. akt III CZP 44/10).