Już się z wolna przyzwyczajamy do kampanii wyborczych na nie bardzo wiadomo jaki temat. Takie czasy, nie tylko w Polsce, że programów jak na lekarstwo, za to emocji bardzo dużo. Celowo zresztą podgrzewanych, bo wydaje się, że na sporze wygrywają wszyscy. Wydaje się, bo jest zawsze grupa przegranych, tych, którzy stali się obiektem sporu. Bo na pewno nie podmiotem. W tym sezonie (znowu) padło na mniejszości seksualne.
To, że temat „LGBT+ – ideologia czy ludzie” nadawałby się na jakąś (raczej jałową) konferencję psedonaukową, to jedno. Drugie – o ileż ważniejsze – to kwestia wykorzystania go do prowadzenia kampanii, w moim przekonaniu w dodatku z ważnymi wnioskami dotyczącymi prawa.
W tym kontekście nie sposób nie przypomnieć często pojawiającego się postulatu uzupełnienia art. 256 i 257 kodeksu karnego („Kto publicznie […] nawołuje do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch” – art. 256 i „Kto publicznie znieważa grupę ludności albo poszczególną osobę z powodu jej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, wyznaniowej albo z powodu jej bezwyznaniowości lub z takich powodów narusza nietykalność cielesną innej osoby, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3 – art. 257).
W polskiej (zapewne nie tylko) rzeczywistości jest całkowicie niezrozumiałe – choć tylko przy założeniu, że mówimy o dążeniu do prawa idealnego i kompletnego, a nie politycznie przydatnego – pozostawanie przesłanki orientacji seksualnej poza tym katalogiem. Zwłaszcza że już np. prawo pracy (w art. 183a) wyraźnie zakazuje dyskryminacji także z tego względu. O Konstytucji (art. 32 gwarantujący równość wobec prawa i takież traktowanie przez władze publiczne) nawet nie wspominając.
Oczywiście do tego uzupełnienia art. 256 i 257 nie dojdzie. W każdym razie nieprędko. I to niezależnie od wyników wyborów prezydenckich, a nawet wielu kolejnych elekcji parlamentarnych. Czy wreszcie ktoś zechce się narazić obywatelom Polski, którzy rzucali kamienie w Białymstoku, tracąc świetną dyżurną linię podziału na kolejne kampanie?