W rozpoznawanej sprawie chodziło o dwa powództwa o zapłatę rachunków skierowanych do właścicieli nieruchomości w budynkach wspólnych. Ci odmawiali zapłaty. Uznali, że chociaż budynek jest obsługiwany przez sieć ciepłowniczą, to umowę zawarła wspólnota, a oni nie wyrażali indywidualnej zgody na odbiór ogrzewania sieciowego i nie używają go w swoich mieszkaniach.
Jak realnie zmniejszyć rachunki za ciepło?
Jak realnie zmniejszyć rachunki za ciepło?

Zobacz również
Do rozstrzygnięcia niezbędne było zinterpretowanie pojęcia niezamówionej dostawy, o którym mowa w art. 27 dyrektywy 2011/83. I zdaniem trybunału zaopatrzenie w energię cieplną instalacji wewnętrznej i w konsekwencji części wspólnych budynku, w którym jest wspólnota mieszkaniowa, dokonywane w następstwie podjętej przez wspólnotę mieszkaniową tego budynku uchwały o przyłączeniu go do sieci ciepłowniczej nie stanowi, zgodnie z prawem krajowym, niezamówionej dostawy ogrzewania sieciowego.
Unijni sędziowie podkreślili, że generalną zasadą jest zapewnienie odbiorcom końcowym możliwości uzyskania indywidualnych obliczeń rzeczywistego zużycia energii. Jednak zarazem ciężko sobie wyobrazić, by możliwe było zindywidualizowanie zużycia w pełni. W szczególności dlatego, że przecież mieszkania w budynku wielorodzinnym nie są od siebie termicznie niezależne. Ciepło krąży między lokalami ogrzewanymi i tymi, które ogrzewane są słabiej lub nieogrzewane wcale. Sprawą wewnętrzną wspólnoty mieszkaniowej jest rozdzielenie kosztów oraz określenie, czy chce ona korzystać z usług zakładu energetycznego. Gdy jednak korzysta, pojedynczy mieszkańcy nie mogą uciec od odpowiedzialności finansowej dzięki argumentacji, że oni swych lokali nie ogrzewają.

orzecznictwo

Wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z 5 grudnia 2019 r., sygn. akt C-708/17 i C-725/17. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia